Gdy kapłani powołani do biskupstwa zawodzą Kościół. Oświadczenie księży

Więź.pl 26 lutego 2024

Podziel się z innymi

Abp Andrzej Dzięga przed Mszą św. podczas zebrania Konferencji Episkopatu Polski 13 czerwca 2019 roku w Świdnicy. Fot. episkopat.pl

Powaga kryzysu, w jakim znajduje się Kościół w Polsce, oraz nadzieja, że nie musi on prowadzić do katastrofy, nie pozwalają nam milczeć – piszą księża Andrzej Szostek i Alfred Wierzbicki oraz dominikanie Maciej Biskup i Tomasz Dostatni.

Publikujemy tekst oświadczenia czterech duchownych związanych z Lublinem i Szczecinem, miejscami pracy abp. Andrzeja Dzięgi. Ks. Andrzej Szostek i ks. Alfred Wierzbicki to wieloletni profesorowie KUL (ks. Szostek był też rektorem uczelni). Maciej Biskup OP był przeorem i proboszczem w szczecińskim klasztorze dominikanów. Tomasz Dostatni OP jest obecnie duszpasterzem w Szczecinie.

Informację o rezygnacji abp. Andrzeja Dzięgi z kierowania archidiecezją szczecińsko-kamieńską przyjęliśmy z nadzieją na odbudowanie autorytetu moralnego i duchowego Kościoła w Polsce. Tuszowanie przypadków pedofilii, której dopuścili się duchowni, a także utrudnianie procedur kanonicznych i państwowych dążących do ich wyjaśnienia, a nade wszystko do zadośćuczynienia ofiarom przestępstw, jest istotnym czynnikiem wpływającym na utratę wiarygodności Kościoła.

Zasmuca nas i niepokoi, że przy ogłoszeniu rezygnacji do wiadomości wiernych oraz opinii publicznej nie podano, czy toczone przez władze kościelne postępowania kanoniczne w archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej i diecezji sandomierskiej, dotyczące zaniedbań przez abp. Dzięgę w sprawach oskarżeń duchownych o pedofilię, mają związek z odejściem hierarchy z urzędu arcybiskupa metropolity. Dzisiejszy komunikat Nuncjatury Apostolskiej potwierdza ten związek, ale go nie wyjaśnia.

Dzięki dociekliwości dziennikarzy niechlubne działania abp. Dzięgi zostały już rzetelnie opisane i fakt ten również powinien rzutować na jawność motywów odchodzenia biskupa z powierzonego mu przez Ojca Świętego urzędu. Potrzebna jest bowiem refleksja w Kościele i w społeczeństwie, gdy kapłani powołani do biskupstwa zawodzą Kościół.

Pozostawienie abp. Dziędze swobody interpretacji tła i motywów jego rezygnacji staje się źródłem napięć. Z jednej strony wątpi się w szczerość listu arcybiskupa do kapłanów, w którym twierdzi on, że stan zdrowia nie pozwala mu dalej kierować diecezją, z drugiej strony już próbuje się widzieć w nim rzekomą ofiarę spisku medialnego.

Powoduje to dalsze podziały wśród wiernych, a trzeba przecież pamiętać, że dotychczasowa działalność abp. Dzięgi prowadząca do upolitycznienia Kościoła już niekorzystnie wpłynęła na podziały w samym Kościele oraz zraziła nazbyt wielu ludzi do Kościoła rzymsko-katolickiego.

Zabieramy głos jako księża, którzy na co dzień spotykają się z krytycznymi głosami ludzi w Kościele i spoza Kościoła wyrażającymi niezrozumienie, co więcej niesmak i oburzenie wobec postaw klerykalnych. Powaga kryzysu, w jakim znajduje się Kościół w Polsce, oraz nadzieja, że nie musi on prowadzić do katastrofy, nie pozwalają nam milczeć.