Czy będę mógł dziś spokojnie pójść do kościoła i pomodlić się za biednych, opuszczonych i głodujących, zapomniawszy o kobiecie, która patrzy przez kolczaste zasieki?

Jakże daleki jest Ten, który króluje w milczeniu na krzyżu, od fałszywego boga, który chcielibyśmy, by panował z mocą i uciszał naszych wrogów.

Tylko Oldze Lipińskiej przysługuje prawo, by mówić i pisać o nim Wielki Wesołek. Tylko Jan Kobuszewski mógł zwracać się do niej per Oleśka.

Bez Mieczysława Rakowskiego taka konstelacja personalna, jaka uformowała się w „Polityce”, nie byłaby możliwa – kierownictwo partii nikomu innemu by na to nie pozwoliło.