Założenie, że to politycy – Jarosław Kaczyński bądź Jarosław Sellin – mają decydować o tym, co jest, a co nie jest „polskim punktem widzenia” czy „polskim przesłaniem” w muzealnictwie czy historiografii, godzi w autonomię kultury, jeden z fundamentów demokratycznego państwa, którym cieszyliśmy się po 1989 roku.

Kiedy widzę rozpowszechnianą przez polskich ateistów ulotkę, na której umowny ludzik wrzuca do kosza na śmieci krzyż, gwiazdę Dawida i półksiężyc, zaś napis obok brzmi: „Dziękujemy za niezaśmiecanie umysłu” – ja, agnostyk, burzę się wewnętrznie.

Chociaż cieszy większa różnorodność tegorocznego rozdania, zwycięski „Nomadland” uznaję za wybór co najwyżej poprawny.

Nie ma już Tojwiego Blatta, który odjechał na sowieckiej ciężarówce. Nie ma Fiszela Białowicza, którego wygonił z Izbicy dawny kolega z klasy uzbrojony w rewolwer. Jest za to farmaceuta Marceli Najder i jego gniew.