Zazwyczaj literatura o małżeństwie zawiera bezcenne odpowiedzi na pytania: „jak żyć?”, „jak rozmawiać?”, „jak się kochać?”. Nie lubię tego typu książek. Tak, potrzebuję ich. Czasem. Tak, czytam je. Czasem. Niestety czuję się przy nich jeszcze głupsza, niż przy zestawieniu, które proponuje Ewa Kiedio. U niej słowo przy słowie, zdanie przy zdaniu spotykają się: Dostojewski z papierem toaletowym, bohaterowie serialu „Ranczo” (tak, to „Ranczo”!) z myślami z encyklik Jana Pawła II i choćby wersetami Pieśni nad Pieśniami, w której odkrywam urocze fragmenty o zębach.