Nie bójcie się, to nie akademickie wykłady – to opowieści, pełne pasji. Biskup Janocha nie uchyla się od odpowiedzi nawet na trudne pytania, nie odrzuca żadnego z prądów czy kierunków, stara się zrozumieć ich sens, próbuje szerzej widzieć sens różnych działań twórczych. Bardzo interesujące są choćby rozważania o sztuce abstrakcyjnej, jej roli kontemplacyjnej. […]    
Tym, co uderzyło mnie w trakcie lektury, był fakt, że nie można powiedzieć, że jest to książka Michała Janochy. Owszem, biskup odpowiada na pytania, snuje swoje rozważania, ale to Ewa Kiedio prowadzi rozmowę, steruje jej tokiem, wywołuje kolejne tematy – widać, że jest pełnoprawnym jej uczestnikiem. To nie wywiad-rzeka, to prawdziwy dialog.
Nie bez znaczenia jest też fakt, że książka o pięknie jest pięknie wydana – staranna edycja, bogata ikonografia pomagają uwierzyć, że to nie czcze rozważania. Myślę więc, że warto sięgnąć po tę lekturę, nawet jeśli nasz stosunek do religii jest sceptyczny. Wszak, przywołajmy za Ewą Kiedio zdanie z Idioty Dostojewskiego, „Piękno zbawi świat”.

Cała recenzja dostępna tutaj.