To nie jest poradnik dla pobożnych pielgrzymów. To książka sensacyjna. Niech nas nie zmyli słowo „rozmowa” umieszczone w podtytule, to znacznie głębsza rzeka niż te, którymi zalewają nas dzisiaj, szerokim nurtem, wydawnictwa wszelakie. To raczej rozmowa dwóch przyjaciół, myślących i odczuwających podobnie, która wprowadza nas w świat artystów i intelektualistów katolickich, ukształtowanych przez tradycję podwarszawskich Lasek, z ich otwartością, posłannictwem służby i tolerancją, w świat nadziei zrodzonej przez Sobór Watykański II wraz z posłannictwem Polaka, który najpierw został papieżem, a później Świętym.
Badaczom literatury dwudziestolecia międzywojennego praca Stefana Frankiewicza nad spuścizną Jerzego Lieberta przyniesie niebagatelną porcję wiedzy. Niech politycy, politolodzy i historycy XX wieku wyszukują nazwiska osób uwikłanych w doniosłe dla Polski zdarzenia, w których Stolica Apostolska i osobiście Jan Paweł II mieli znaczący udział.
Niewielu chyba, jeśli w ogóle takich mieliśmy, ambasadorów pomieściło w swoich wspomnieniach tylu polskich ludzi pióra. Ci, których wymienię, to dalece nie wszyscy. Na przedzie niech się znajdzie postać profesora Konrada Górskiego, przywołana ze szczególnym pietyzmem, otoczona pamięcią serdeczną jako intelektualnego przewodnika i wzorzec opiekuna spolegliwego. Jest tu Jerzy Andrzejewski i Brandys, Brzozowski, Czapski, Julia Hartwig i Herbert, Korczak i Hertz, Kołakowski i Kotarbiński, Pomianowski, Przyboś i Przybylski, oboje Iwaszkiewiczowie, Stryjkowski, Tischner, Elzenberg i Zawieyski, Woroszylski i Tuwim.