Słusznie zauważa krakowski biskup Grzegorz Ryś w swoim słowie wstępnym do książki, że prezentowane w zbiorze teksty są „niepozbawione pewnej dozy «proroctwa»”. Tak, w rzeczy samej Nosowski niejednokrotnie znacznie wyprzedzał „swój czas”, przygotowywał do Kościoła, jaki został zarysowany w programowych wypowiedziach − słownych i drukowanych − papieża Franciszka. „Kościół powinien teraz mówić do Polaków językiem wolności i dialogu, a nie językiem zakazów i konfrontacji” − stwierdza Nosowski. O jaki dialog i o jaką wolność chodzi? O dialog będący spotkaniem osób, o wolność w przestrzeni międzyludzkiej wypełnionej afirmacją i przyjęciem drugiego w pełni jego godności i niepowtarzalności. […] Książka Nosowskiego jest − jak się zwykle mawia − świadectwem dojrzałej, bo świadomej, wiary autora, pewnej i ufnej, z której wynika przede wszystkim głęboki szacunek dla drugiego człowieka, dla Prawdy, dla Tradycji, i jeszcze kilku drobniejszych rzeczy, takich jak wolność, miłość i braterstwo.