Lektura esejów Majewskiego dowodzi, że wbrew pozorom w teologii wrze. […] Tytuł może mylić o tyle, że Majewski nie napisał poradnika o tym, jak wytrzymać w Kościele, w którym mnożą się doniesienia o przestępstwach pedofilskich duchowieństwa. Majewskiego interesuje wiara jako taka: zadaje pytania najprostsze, a przez to najtrudniejsze. Co znaczy słowo „Ojciec” w ustach Chrystusa i czy „abba” to rzeczywiście „tatuś”? Czym jest kapłaństwo i dlaczego Kongregacja Nauki Wiary sięga do mizoginistycznych cytatów z Ojców Kościoła, żeby dowodzić, iż kobieta nie może go dostąpić? Czy Maryja przeżywała trudności w wierze? […]

Wiara w ujęciu proponowanym przez Józefa Majewskiego nie dostarczy rozwiązań codziennych dylematów ani nawet punktów oparcia. Autor każe czytelnikowi nieustannie dociekać, podważać, dopytywać, szukać nowych interpretacji; nie pozwala przywiązywać się do słów czy sformułowań. Jego rozważania są przy tym czymś więcej niż intelektualną przygodą. Majewski nie pokazuje rejonów Kościoła, w których możemy się skryć przed złem „trudnych czasów”. Szuka miejsc, w których możemy się nasycić i iść dalej – mimo że absolutnie niczego nie możemy być w dalszej drodze pewni. Chyba że kolejnych pytań.