Ks. Grzegorz Strzelczyk napisał książkę teologiczną. Można powiedzieć także – publicystyczną. Ale jest to publicystyka wyrastająca z teologii, i to teologii wysokiej próby. Czyta się tę książkę dobrze nie tylko dlatego, że jest potoczyście napisana, ale również dlatego, że dobrze definiuje problemy, na jakie natrafia ktoś, kto dziś zastanawia się nad rzeczywistością Kościoła, i dyskretnie wskazuje źródła, w których należy szukać odpowiedzi. Czytając, czujemy się nie szantażowani (jak się to, niestety, wielu katolickim autorkom i autorom zdarza), lecz przekonywani. Autor wyraźnie podkreśla miejsce, z którego mówi – jest teologiem, który swą wiedzą służy Kościołowi – a jednocześnie stara się tak prowadzić swoją refleksję, żeby mógł w niej znaleźć argumenty także ktoś stojący z boku, może nawet na niechętnych instytucji kościelnej pozycjach. (…)

Książka ks. Strzelczyka wydaje się szczególnie aktualna. Przeczytać ją trzeba  t e r a z , gdy pytanie o to, czy religia ma jeszcze „coś dobrego” do zaproponowania dzisiejszemu światu, stawiane jest – także w Polsce – coraz śmielej, bez kurtuazji i pamięci o przeszłych zasługach Kościoła. I gdy pokusa, by szukać „pomocy” dla Kościoła w zewnętrznych wobec niego instytucjach, także się nasila.

Cała recenzja do przeczytania tutaj.