Pisma rozproszone autora „Pana Cogito” wydano w trzy lata po jego śmierci, w 2001 r. Nieżyjąca już Małgorzata Baranowska zauważała wtedy pięknie: „Ma się poczucie święta, że tyle Herberta przybyło nam na wyciągnięcie ręki”. Wznowienie ukazało się siedem lat później, a teraz, w wydaniu trzecim, Herberta jest jeszcze więcej: doszło ponad pięćdziesiąt nowych tekstów. I nie chodzi o inedita z archiwum. Paweł Kądziela, edytor niezwykle sumienny (polecam lekturę jego not!), przyjął bowiem zasadę, że uwzględnia tylko to, co sam autor przeznaczył do druku. Także wtedy, gdy druk uniemożliwiła cenzura […].