Książka kataloguje i szuka kościelnych odniesień dla rozmaitych pojęć i narzędzi ekonomicznych, jak marketing, klient, obsługa, produkt, cena, dystrybucja, logo czy marka. Ożywczy język wielu tych obserwacji daje do myślenia. […]

W najbardziej intrygujących fragmentach książki teolog pyta o głębsze analogie – i nieprzekraczalne różnice – między Kościołem a rynkiem. Z jednej strony dochodzi do wniosku, że zarówno dla firm, jak i dla Kościołów czymś fundamentalnym jest obietnica składana klientom czy wyznawcom. „Obiecywać trzeba i należy”.

Z drugiej strony tym, co Kościół obiecuje, jest miłość Boga. „Biblijne wezwanie, by kupować, nie mając pieniędzy, i aby spożywać, nie płacąc (por. Iz 55, 1), przypomina nam, że zbawienie dokonuje się wyłącznie w kategoriach daru, na który nie da się odpowiedzieć czymkolwiek w zamian”. W ten sposób cała historia Kościoła na rynku kończy się paradoksem: kościelny marketing „uczy, jak sprzedać to, czego i tak nie da się kupić”.

Przy całym bogactwie i pomysłowości rozmaitych szczegółowych analogii i kościelnych adaptacji myślenia rynkowego te próby rozróżnienia dwóch obietnic – świeckiej, rynkowej i kościelnej, religijnej – wydają mi się najcenniejsze. Widzę w nich autentyczną, pogłębioną, unikającą stereotypów próbę rzetelnego opisania dla wierzących tego obcego, groźnego, coraz bardziej laickiego świata poza kościołami.

Cała recenzja dostępna na stronie „Tygodnika Powszechnego”.