Na szczególną uwagę zasługuje esej Ewy Kiedio o drzeworytach przedstawiających pogrążone w smutku i zadumie dzieci. Te drzeworyty kojarzą się autorce z obrazami Tadeusza Makowskiego i Witolda Wojtkiewicza. To prawda, jest w pracach Hiszpańskiej podobna atmosfera emocjonalnej rozpaczy. […] Tę niezwykłą książkę napisaną przez dwie autorki, jedną o zacięciu reporterskim, drugą o prawdziwie artystycznej wrażliwości, dopełnia około 200 zdjęć i reprodukcji.