Książka Iwony Grodź to publikacja o charakterze zbliżonym do klasycznej monografii twórcy. W klarownych rozdziałach autorka zajmuje się analizą kolejnych etapów twórczego życia Skolimowskiego, nie zapominając o nakreśleniu odpowiedniego kontekstu historycznego i społecznego. Posługując się metaforyką ciała, czyli niezwykle ważnego motywu wielu filmów reżysera, dzieli jego dorobek na części, przydając im zarazem jakąś „twarz”. Zdecydowanie najciekawsza i najbardziej efektowna jest ta, w której Grodź analizuje zrealizowane w Polsce cztery pierwsze dzieła filmowe Jerzego Skolimowskiego za pomocą jego wiersza „Gdzieś blisko siebie”, pochodzącego z tomiku z 1958 roku pod tym samym tytułem. Jest tu także miejsce na rozważania o emigracyjnych produkcjach reżysera oraz o zrealizowanych przez niego, nie zawsze udanych, adaptacjach literatury – Gombrowicza, Nabokova, Turgieniewa i Gravesa.