Dotychczasowe publikacje porządkowały teksty z „Notatnika” według klucza tematycznego czy też gatunkowego. Decyzja uprawniona, pozbawiająca jednak czytelnika dodatkowej przyjemności, jaką daje teraz obcowanie z różnorodnością gatunkową i stylistyczną rubryki. Uproszczone sądy każą czasem widzieć w Stempowskim erudytę odwróconego ku przeszłości, cyzelującego frazę klasyka, w którym współczesność nie budzi emocji. „Notatnik” czytany w kształcie integralnym pokazuje fałsz takiego obrazu. Jest tu, owszem, dystans, jest powściągliwość, ale nie wykluczają one ani emocjonalnego zaangażowania, ani zainteresowania przemianami, jakim podlega świat.