Z pewnością na uwagę zasługują (…) teksty poświęcone Josephowi Conradowi, zebrane obecnie w tomie „Conradiana” ze wstępem Stefana Zabierowskiego. Rafał Blüth przygotowywał biografię autora „Lorda Jima”; miała się ona ukazać pt. „Historia opuszczonego gniazda”. Już sam ten tytuł wskazuje, że krytyka najbardziej interesowały polskie wątki w życiu i twórczości wybitnego anglojęzycznego pisarza. Świadczą o tym m.in. szkice „Dwie rodziny kresowe” czy „O tragicznej decyzji krakowskiej Konrada Korzeniowskiego”. Stefan Zabierowski akcentuje przy tym, że Blütha „stosunkowo mało interesowała strona artystyczna twórczości Conrada, natomiast koncentrował się na – wpisanych w te utwory – koncepcjach moralnych”. Wydaje się, że badacz miał stuprocentową rację. Conrad był pisarzem wielkich dylematów i sporów etycznych. Marginalizując ich znaczenie, dość łatwo byłoby uznać twórcę „Korsarza” za autora, średnio ciekawych zresztą, powieści przygodowych. A trudno o większe nieporozumienie. Z racji osobistych zainteresowań najbardziej zajmujący wydał mi się szkic Rafała Blütha zestawiający Conrada z Dostojewskim.