Listy Jerzego Stempowskiego i Tymona Terleckiego pieczołowicie wydane w ramach Biblioteki „Więzi” i zaopatrzone w rozbudowane przypisy, które pozwalają nawet słabo zorientowanemu odbiorcy przeniknąć blaski i cienie życia politycznego i kulturalnego na emigracji, stanowią wręcz konieczne addenda do zrozumienia niektórych wyborów życiowych i pisarskich obu twórców – choćby tego, że formuła anegdotycznych, lapidarnych „Notatek niespiesznego przechodnia”, klasycznego dzieła polskiej literatury eseistycznej, nie wynikała bynajmniej z wyrafinowanej przedwstępnej koncepcji, lecz była pochodną choroby uniemożliwiającej Stempowskiemu dłuższe skupienie uwagi.