Doświadczona psychoterapeutka, wrażliwa na to, co wnoszą studia gender, odczarowuje to „straszne” słowo, wskazując, że – czy chcemy, czy nie – kultura, w jakiej wzrastamy, wpływa na sposób postrzegania płci, a wiele problemów, z którymi przychodzimy do gabinetu, ma swoje źródło w oczekiwaniach, jakie wobec nas ma środowisko. Przykład: chłopcy nie płaczą, a dziewczyny beczą, jest może prymitywny, ale pokazuje, do jak wielu określeń jesteśmy przyzwyczajeni. Opisując doświadczenia kobiet, można zacząć od tego, co słyszymy od dziecka, jakie wymagania są nam stawiane, czego się od nas oczekuje. Wiele z tych rzeczy ma swój niewinny początek na poziomie języka, który nazywa i utrwala te stereotypy. Potem, niezauważalnie, przenosi się to dalej, na kolejne etapy naszego życia, w coraz poważniejsze obszary. Ta książka to pełna szacunku i kultury rozmowa, która obraca się wokół tematyki związanej z ciałem, płcią, relacjami. Bardzo ważna to rozmowa. Otwiera drzwi i oczy.