I choć sama tematyka podejmowana w monografii Tomasza Snarskiego nie jest nowa, z pewnością jest aktualna. Słusznie się przy tym Autor odwołał do słów filozofa Leszka Kołakowskiego, który wskazał, że choć nic nowego o karze śmierci powiedzieć się nie da, dyskusja ta nie jest zbyteczna. Co więcej, tematyka kary śmierci i stosunku Kościoła do tejże, została przedstawiona interdyscyplinarnie i kompleksowo, stąd może zaciekawić czytelników o szerokim spektrum zainteresowań. […]

Snarski prowadzi dyskurs naukowy z zachowaniem zasad obiektywizmu, albowiem wskazuje nie tylko na przypadki, gdy Kościół (jego przedstawiciele) wyjątkowo dopuszczał karę śmierci, lecz także gdy opowiadał się za jej stosowaniem wobec heretyków. Nieprzypadkowo Snarski odwołuje się do swojego imiennika (św. Tomasza z Akwinu), którego nauka przez wieki określała stosunek do kary śmierci, Autor wyraża przy tym własny pogląd diametralnie odbiegający od racjonalizowania i dopuszczania (choćby wyjątkowego) kary śmierci. […]

Rekapitulując, Autor poszukuje nowego uzasadnienia karania w ogóle, wskazując, że powinno ono być oparte na sprawiedliwości i miłosierdziu. Postawił hipotezę, że karanie powinno być wyjątkiem, a nie regułą i powinno się je stosować tam, gdzie nie ma możliwości kompensacji. Ostatecznie zaś postulaty przywrócenia kary śmierci nazywa populistycznymi.