Publikacje na tematy bioetyczne są szczególnie mocno narażone na ładunek emocjonalny, którym autorzy obarczają czytelników. Na szczęście mecenas Snarski swojego czytelnika prowadzi po meandrach prawnych, filozoficznych i teologicznych w sposób bardzo rzetelny i obiektywny. (…) Doktor Snarski w swojej pracy zawarł bardzo istotny postulat o wyodrębnienie nowej dyscypliny naukowej w prawie karnym. Miałaby nią być teologia prawa karnego, która wyraźnie odróżnia się od filozofii prawa karnego. (…) Autor, referując rozwój doktryny katolickiej na temat kary głównej, uniknął uproszczeń i uogólnień tak często spotykanych w literaturze przedmiotu. Nie uległ również pokusie usprawiedliwiania Kościoła za czas, kiedy opowiadał się on za karą śmierci (przy wielu obostrzeniach), a nawet sam wydawał wyroki śmierci. Podał linię argumentacyjną zarówno retencjonistów, jak i abolicjonistów w sposób neutralny, rzetelnie również̇ przedstawił zmiany w podejściu do kary śmierci, które na przestrzeni dwóch tysiącleci dokonały się w Kościele. Ostatecznie dr Snarski, za papieżem Franciszkiem, zajmuje stanowisko skrajnie abolicjonistyczne, powołując się przede wszystkim na „miłosierną sprawiedliwość”, którą trzeba zastosować w prawie karnym.

Cała recenzja dostępna na stronie czasopisma.