Książka ks. prof. Andrzeja Draguły jest z pewnością świeżym powiewem w dyskusji nad interpretacją ważnej przypowieści z Ewangelii według św. Łukasza. Zaproponowana refleksja jest bardzo bogatym studium zarówno powszechnie znanych wątków tekstu, jak i prezentacją zupełnie zaskakujących interpretacji i uzupełnień. Autorski sposób prowadzenia rozważań obejmuje szeroką panoramę tekstów literackich i dzieł sztuki i to – co należy podkreślić – zarówno tych obcych, jak i wyrosłych na gruncie kultury polskiej. Autor, nie będąc biblistą nie kieruje się – jak sam podkreślił – ścisłymi kryteriami egzegetyczno-teologicznymi w doborze źródeł czy poszczególnych tematów. Jego spotkanie z kulturowym dziedzictwem Zachodu i Wschodu jest rodzajem teologicznej przygody w odkrywaniu nieoczywistych sensów ukrytych w przypowieści. Przygody, do której czytelnik zostaje zaproszony poprzez lekturę książki, ale i obcowanie ze sztuką. Stąd lektura w pewnym sensie w pełni owocna jest możliwa dopiero przy dostępie do zasobów internetowych, ponieważ tylko wtedy możliwe jest skorzystanie z zaproponowanych przez autora odsyłaczy do konkretnych dzieł sztuki. Jest to swoisty znak czasu.