Haupt, jak sam się zastrzegał, nie był mistrzem epistolografii. Opublikowana korespondencja rzuca jednak ciekawe światło na jego postawę twórczą i perturbacje życiowe, ale też – niejako mimochodem – na proces ewolucji świadomości pisarskiej. […]

Tom zredagowany przez Pawła Panasa, choć w tytule uwzględnia nazwiska tylko dwóch „głównych” adresatów, jest w istocie unikalnym portretem kontaktów jednego autora z całym środowiskiem paryskiej „Kultury” i za sprawą precyzyjnie i drobiazgowo opracowanych przypisów uruchamia wiele interesujących kontekstów tej relacji, raz jeszcze wskazując, jak ważną misję pełniło to pismo. Haupt otrzymał ze strony „Kultury” trzy istotne bodźce twórcze: ten pierwszy związany był ze wspominanymi organizacyjno-promocyjnymi zdolnościami Giedroycia […].

Kolejny tom „Archiwum Kultury” daje znakomity wgląd w dzieje kontaktów pisarza z najważniejszym periodykiem polskiej emigracji powojennej, w pełni zaspokajając z kolei dwa typy czytelniczych oczekiwań: zarówno te związane ze szkicami do portretów korespondentów, jak i te związane z warstwą dokumentacyjną, rozbudowaną – jako się rzekło – za sprawą solidnej pracy edytora i wydawców.