„Rachunek pamięci” obejmuje niedługi, lecz „gęsty” historycznie okres. Jest zapisem gwałtownie doznanego rozczarowania pisarzy, którzy przeżywszy wojnę, mniej lub bardziej zaangażowani w walkę podziemną uwierzyli albo poddali się złudzeniu, że w nowym państwie polskim literatura będzie cieszyć się swobodą − większą niż inne sfery zbiorowego życia. […] Młodym czytelnikom, zwłaszcza mniej znającym historię najnowszą, „Rachunek pamięci” wyda się trochę bajką o żelaznym wilku. Tym bardziej warto polecić tę lekturę jako ciekawą i jako pouczającą o niebezpieczeństwie uwiedzenia utopią, która nader często posługuje się demagogią niełatwą do odróżnienia od rejestru cnót.

Cała recenzja dostępna na stronie „PAUzy Akademickiej”.