Warto zwrócić uwagę, że mamy do czynienia z mową opartą na akademickim doświadczeniu i wielkiej wiedzy teoretycznej. Co widać gdy, ks. Szostek odnosi się do rozróżnienia Władysława Tatarkiewicza pomiędzy tym co „słuszne”, a tym co „dobre”. Należy jednak zaznaczyć, że całość wygłaszana jest językiem prostym, zrozumiałym, mającym także wyraźne odniesienia do języka „kościelnego”. Ale owa „wielojęzyczność” nie wywołuje poczucia chaosu, wręcz na odwrót – stanowi swoistą polifonię. Nic dziwnego, Andrzej Szostek jest doskonałym pianistą obdarzonym fenomenalnym muzycznym słuchem.

(…)

Wiele swoich tez (tak jak i powyższą) odnosi Andrzej Szostek do bieżących wydarzeń, także politycznych. Wyraźnie widać, że nie unika on zaangażowania i opowiedzenia się po którejś ze stron aktualnych gorących sporów. A chociaż można się z jego politycznymi wyborami oraz stawianymi tezami nie zgadzać, to jednak warto zwrócić uwagę, że wygłasza je człowiek, mądry nie tylko przeczytanymi książkami, ale mądrością życiową. Dlatego też warto zapoznać się z zawartym w publikacji długim wywiadem… 

Całą recenzję można przeczytać tutaj.