Książka nie jest historią Polski Ludowej, rozumianą jako dzieje państwa i systemu politycznego, społecznego czy gospodarczego. Jako przedmiot swojej książki Jan Skórzyński wybrał właśnie te momenty kulminacji społecznych, „w których odsłaniały się obywatelskie rewindykacje i manifestowały ukryte na co dzień postawy niezgody”. (…)

Na książkę składają się szkice z dziejów polskiego sprzeciwu wobec rządów komunistycznych przed Solidarnością. Zamiarem Skórzyńskiego, jak sam pisze, było w ten sposób pokazanie poprzednich prób emancypacji, stanowiących najważniejsze etapy krystalizacji społecznej niezgody, która doprowadziła do narodzin Solidarności. Książka nie obejmuje początkowego okresu budowania systemu dyktatury w latach 1944-1947, ponieważ, jak wyjaśnił, opór ten był w dużej mierze kontynuacją zbrojnej konspiracji z czasów wojny lub wykorzystywał wzorce walki politycznej z czasów II Rzeczypospolitej.

Cała recenzja dostępna jest tutaj.