Opublikowane właśnie dwa tomy korespondencji Giedroycia z Parnickim – w świetnym opracowaniu Andrzeja Dobrowolskiego – to kolejny zbiór bogatej, liczącej około stu tysięcy listów, spuścizny epistolarnej redaktora „Kultury”. Lektura kolejnych zbiorów przekonuje, że mamy do czynienia ze swego rodzaju opowieścią o losach powojennego wychodźstwa, jego zróżnicowaniu, ambicjach i budzących często podziw osiągnięciach; ukazuje też Redaktora jako jedną z tych nielicznych postaci naszej dwudziestowiecznej historii, dla których inwestowanie w sferę kultury stało się fundamentalnym priorytetem w dążeniu do kształtowania podstaw suwerennego bytu narodu, niezależnie od politycznych okoliczności towarzyszących jego egzystencji.