Piwkowska odkrywczo nawiązuje do już istniejących w Polsce modeli recepcji poezji Achmatowej, ale jednocześnie proponuje własne odkrywcze interpretacje. Przede wszystkim autorkę książki i jej bohaterkę łączy to, że obie są poetkami. Piwkowska specjalnie wyruszyła do Rosji, aby podróżować śladami bohaterki swojej książki. Porównuje opisy dawnej Rosji, takiej, jaką mogła widzieć Achmatowa w czasach młodości, z obrazem współczesności tego kraju. Autorka próbuje ustalić współzależność pomiędzy życiem intymnym Achmatowej a napisanymi przez nią wierszami. Myślę, że takie połączenie autobiografizmu ze sprawami intymnymi okazało się słusznym zabiegiem, stanowiącym jeden z ważniejszych walorów publikacji, gdyż Achmatowa miała wielu kochanków i wielbicieli.