2010

Z ciałem każdy ma jakiś problem, zwłaszcza własnym. Jest albo za grube, albo – to zdecydowanie rzadziej – za chude; za stare, za brzydkie, wysportowane i wypielęgnowane albo zaniedbane. Nie mniej ważne niż moje własne jest ciało drugiego, zwłaszcza bliskiego człowieka. Bo również ciałem kochamy i nienawidzimy, sprawiamy radość i krzywdzimy. Jak mówi jeden z autorów numeru „przez ciało możemy wyrazić najlepsze i najgorsze uczucia, zły dotyk może naznaczyć kogoś nieusuwalnym piętnem, dobry dotyk może sprawić, że ten ktoś zmartwychwstanie”. Autorzy WIĘZI – biegli nie tylko w sprawach ciała, ale i duszy, która również jest w tych rozważaniach ważną bohaterką – w pasjonujący sposób tropią nasze i współczesnej kultury relacje i potyczki z ciałem.

„Wierzę, więc działam” – takie hasło proponujemy w tym miesiącu polskim chrześcijanom. Dojrzała wiara nie może bowiem ograniczać się do prywatności, nie należy jej chować pod korcem. Religio znaczy więź, bo wiara łączy – z Bogiem i ludźmi. W Polsce krytykowany jest zazwyczaj zbyt duży wpływ Kościoła na politykę. My postanowiliśmy pokazać, że zaangażowanie Kościoła jest raczej za małe. Mamy jednak na myśli nie politykę, lecz sprawy społeczne. Dlatego kolejny raport Laboratorium WIĘZI poświęcamy społecznej roli Kościoła i chrześcijan. Zapraszamy do lektury, a po niej – do działania.

Pięć lat z papieżem Benedyktem sprawiło, że wielu z nas podziwia precyzję i głębię jego myśli. Wielu tęskni jednak za bardziej duszpasterskim stylem jego poprzednika. Teologowie i publicyści z Laboratorium WIĘZI przedstawiają własne spojrzenie na myśl obecnego papieża. Większości autorów przyświecało pytanie: czy Benedykt XVI rzeczywiście – jak niekiedy się sugeruje – jest papieżem konserwatystą? A może wręcz papieżem konserwatystów?

Przez wiele lat próby wyraźnego ideowego określania się wewnątrz wspólnoty Kościoła katolickiego nie wydawały się konieczne. Wystarczało po prostu być katolikiem… Coś się jednak zmieniło. W ostatnich latach coraz wyraźniej widać narastającą potrzebę jasnych definicji ideowych, czasem wręcz powiewania sztandarami. Warto zatem naszkicować społeczno-religijną mapę polskiego katolicyzmu i określić własne na niej miejsce. W tekście otwierającym numer Zbigniew Nosowski próbuje opisać te współistniejące postawy, zrozumieć, co je wyróżnia i odróżnia od siebie. Do współtworzenia tej mapy ideowej zaprosiliśmy znanych polskich publicystów religijnych, którzy komentują mapę polskich katolicyzmów naszkicowaną przez redaktora naczelnego WIĘZI. Pośród nich są: Tadeusz Bartoś, ks. Adam Boniecki, ks. Waldemar Chrostowski, Sebastian Duda, Szymon Hołownia, Jan Maria Jackowski, Jarosław Makowski, Stanisław Obirek, Janusz Poniewierski, Adam Szostkiewicz, Tomasz Terlikowski. Jak widać – różnorodność opinii gwarantowana!