„Jak trzeba będzie, posprzedajemy majątek zakonu”. O. Mogielski o zadośćuczynieniach dla skrzywdzonych przez Pawła M.

Musimy szukać skrzywdzonych i im pomagać, a nie zastanawiać się, ile trzeba będzie zapłacić – mówi „Gazecie Wyborczej” o. Marcin Mogielski.

We wrocławskiej „Gazecie Wyborczej” ukazała się rozmowa Ewy Wilczyńskiej z dominikaninem o. Marcinem Mogielskim, który od lat wspiera osoby skrzywdzone przez swojego współbrata Pawła M.

O. Mogielski wyznaje, że czuł „dużą ulgę i satysfakcję”, gdy dominikanie 22 stycznia podpisali ugody ze skrzywdzonymi. „To były lata cierpienia poszkodowanych, ale też ciężaru, który ja nosiłem. I w końcu się udało. Chociaż w tej sytuacji trudno mówić o sukcesie, bo przecież czasu się nie cofnie, a to, co się stało, pozostanie zadrą w sercach skrzywdzonych przez Pawła M. To domknięcie instytucjonalne było jednak bardzo potrzebne. Przede wszystkim, żeby wreszcie głośno wybrzmiało, kto był w tej sprawie krzywdzicielem, a kto ofiarą” – mówi.

Dominikanin zauważa, że przedstawiciele jego zakonu w kontaktach ze skrzywdzonymi nie ustrzegli się „błędów, niezrozumienia czy braku empatii”. „A to wszystko dlatego, że zamiast na początku wysłuchać osób skrzywdzonych, wymyślane były cuda na kiju. Powinniśmy być mądrzejsi i czerpać z doświadczeń Kościołów w Stanach Zjednoczonych czy Irlandii, gdzie takie spotkanie jest pierwszą rzeczą, którą się robi po ujawnieniu nadużyć” – mówi.

„Przede wszystkim mam dużą wdzięczność do pokrzywdzonych za ich heroizm. W tej sprawie niejednokrotnie wykazywały więcej męstwa niż my dążąc do sprawiedliwości” – dodaje.

O. Mogielski przyznaje, że podczas mediacji czuł się rozdarty: „Starałem się balansować jak na jachcie w czasie sztormu, raz na jedną burtę, zaraz na drugą. Jak zakon popełniał błędy, to ich dociskałem, ale kiedy znowu oczekiwania osób poszkodowanych stawały się nierealistyczne, to rozmawiałem z nimi”.

Czy sprawa Pawła M. zmieni polską prowincję dominikanów? „Już trochę zmieniła, bo otworzyła nam oczy. Myślę, że po tym, czego dowiedzieliśmy się o Pawle M., okrutnym drapieżcy seksualnym, nie będzie już lekceważenia i obojętności wobec takich historii” – odpowiada o. Mogielski.

Informuje również, że pojawiły się propozycje szkoleń „wszystkich braci, by wyczulić ich na takie sytuacje, a także, by wiedzieli, jak rozmawiać z poszkodowanymi. Jest też wniosek o powołanie wewnętrznej komisji, na wzór komisji zawodowych lekarzy czy prawników, która przyglądałaby się poczynaniom braci”.

A czy dominikanie liczą się z koniecznością wypłacania dalszych zadośćuczynień? „We Francji sprzedają majątek kościelny, jak trzeba będzie, to i my wszystko posprzedajemy. Tym nie powinniśmy się martwić. Trzeba się martwić osobami skrzywdzonymi. Szukać ich i im pomagać, a nie zastanawiać się, ile trzeba będzie zapłacić” – podkreśla zakonnik.

O tym, że bez wysłuchania skrzywdzonych nic dobrego by się w polskiej prowincji dominikanów nie wydarzyło, mówił nam wcześniej o. Paweł Gużyński. „Ugody podpisane z osobami pokrzywdzonymi przez dominikanów to szansa na sprawiedliwość i pojednanie. A przed nami ciąg dalszy: reforma zakonu” – powiedział w rozmowie Zbigniewa Nosowskiego.

Historię Pawła M. opisywała niespełna rok temu, ujawniając nowe fakty, Paulina Guzik w dwóch reportażach publikowanych na Więź.pl: „Dominikańska recydywa” i „«Dla czystego wszystko jest czyste». Dominikańskie historie prawdziwe”. Autorka otrzymała potem Nagrodę Dziennikarską „Ślad” im. bp. Jana Chrapka.

Przeczytaj także: Duchowa i psychiczna transgresja Pawła M.