Obrońcy ks. Wierzbickiego: Ściganie go nie licuje z dostojeństwem uniwersytetu i godnością nauki

Sprawdzamy, co mówili obrońcy ks. Alfreda Wierzbickiego podczas ostatniej rozprawy w komisji dyscyplinarnej KUL.

Tydzień temu odbyły się ostatnie obrady Uczelnianej Komisji Dyscyplinarnej ds. Pracowników Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w sprawie ks. dr. hab. Alfreda Wierzbickiego. Dziś poznamy wyrok.

Rzecznik dyscyplinarny KUL ds. nauczycieli akademickich prof. Waldemar Bednaruk, zarzuca duchownemu (treść zarzutów była znana wcześniej), że „będąc nauczycielem akademickim na wydziale kościelnym uczelni katolickiej naruszył swoje obowiązki”, bo w publicznych wypowiedziach: „użył słów powszechnie uznawanych za obraźliwe, naruszających godność ks. prof. Tadeusza Guza”, „krytycznie i bezzasadnie ocenił stanowisko Konferencji Episkopatu Polski w sprawie mniejszości seksualnych”, wyraził „ostrą i obraźliwą opinię na temat Kościoła i jego hierarchów”, „zamieścił swoją krytyczną i fałszywą tezę na temat polityki i nauczania Kościoła katolickiego wobec związków homoseksualnych”, a także „podważył nauczanie Kościoła w kwestii ochrony życia poczętego”.

Dużo słów, krótki czas

Jak wyglądała obrona ks. Wierzbickiego przed Komisją 27 stycznia? Pytamy o to jego adwokata Tomasza Przeciechowskiego. – Przewodniczący komisji ks. dr hab. Antoni Skorupa zdecydował, że – aby było sprawiedliwie – rzecznik Bednaruk i obrona mają po 15 minut na wygłoszenie wystąpień. O ile dla jednej osoby był to czas wystarczający (tym bardziej, że rzecznik odczytał tekst wystąpienia), trzech obrońców – ja, ks. prof. Andrzej Szostek i prof. Piotr Oleś – dostało możliwość wystąpienia jedynie po pięć minut, co uniemożliwiało odniesienie się do wszystkich zarzutów, nie mówiąc o przytaczaniu wszystkich argumentów na ich obalenie – mówi.

Zaznacza też, że poprzedzające obronę wystąpienie rzecznika było „obrzydliwie napastliwe”. Prof. Bednaruk miał określić ks. Wierzbickiego mianem „człowieka zepsutego”, którego jedynym celem jest „chęć zabłyśnięcia w mediach wrogich Kościołowi”.

Ks. Szostek: Oskarżenia mają podstawę tylko w jawnie wrogim umyśle

W swojej mowie ks. prof. Szostek przypomniał, że KUL obowiązuje niedawno wprowadzona nowelizacja ustawy o szkolnictwie wyższym, która nakazuje władzom wszystkich uczelni zaniechać wszelkich procesów karnych, których uzasadnieniem są kwestie światopoglądowe, religijne lub filozoficzne. – Nie ulega wątpliwości, że publiczne wypowiedzi ks. Wierzbickiego wyrażają jego sądy światopoglądowe, religijne i/lub filozoficzne – zauważył.

Przekonywał również, że „cytaty przewołane przez rzecznika zostały wyjęte z kontekstu całej wypowiedzi ks. Wierzbickiego i głęboko zniekształcają ich sens”. Jako przykład podał słowa „można być profesorem, ale można być też skończonym durniem”, które padły 9 kwietnia 2020 roku w „Kropce nad i”. – Otóż, 9 kwietnia 2020 roku wypadał Wielki Czwartek i ks. Alfred chciał skupić uwagę odbiorców na tajemnicy sakramentu Eucharystii i sakramentu kapłaństwa. Kiedy redaktor Monika Olejnik przywołała – i to parokrotnie – poglądy ks. Guza, który publicznie zapewniał, że namaszczone ręce kapłana nie mogą nikogo zarazić, ks. Wierzbicki, nie chcąc zatrzymywać uwagi na zachowaniu duchownego, powiedział, na odczepnego, cytowaną opinię, w której zresztą nie wymienia z nazwiska ks. Guza – mówił ks. Szostek.

Co więcej – kontynuował etyk – rzecznik „nie raczył wspomnieć, że sprawa ta miała swój dalszy ciąg i ks. Wierzbicki publicznie ks. Guza przeprosił”. – Nawiasem mówiąc, w krytycznej skądinąd opinii na temat poglądów ks. Wierzbickiego ks. prof. Paweł Bortkiewicz pisze: „W moim przekonaniu tezy ks. prof. Guza nie dadzą się obronić w świetle wiedzy medycznej i teologicznej. Konsekracja kapłana nie powoduje zniesienia możliwości roznoszenia wirusa” – dodał.

Były rektor KUL wyraził również oburzenie tym, jak rzecznik w swoim wystąpieniu potraktował obwinionego. – Uporczywie i wielokrotnie przypisywał mu złą wolę, pychę i szukanie taniego poklasku. Do tego dołączył swoją nader krytyczną ocenę jego naukowych osiągnięć, pouczał go, jak dalej powinien się zachować, a wreszcie uznał, iż aktem łaski jest wymierzenie nie kary, a „tylko” nagany, połączonej z rocznym obniżeniem uposażenia ks. Wierzbickiemu o 20 proc. A wszystko to w sosie tanich popisów oratorskich, obfitujących we wzniosłe, pobożnościowe frazesy – podkreślił ks. Szostek.

– Rozumiem, że rzecznik dyscyplinarny chciał w mowie końcowej uzasadnić zgłaszane zarzuty oraz proponowaną sankcję karną. Czynił to jednak, nie odnosząc się do żadnego ze zgłoszonych wcześniej zarzutów, za to sformułował oskarżenia mające podstawę tylko w jego jawnie wrogim ks. Wierzbickiemu umyśle, a także przyjął pozycję mentora, doradzającego mu, jak ma dalej żyć, co jawnie wykracza poza funkcję rzecznika dyscyplinarnego – stwierdził duchowny.

Prof. Oleś: Najważniejszą cechą wystąpień ks. Wierzbickiego jest troska o człowieka

Prof. Piotr Oleś z Katedry Psychologii Osobowości KUL mówił: – Jestem zażenowany tym, iż moja uczelnia postawiła przed komisją dyscyplinarną jednego ze swych profesorów w sprawie za przekonania. Nie licuje to z dostojeństwem uniwersytetu i godnością nauki.

Wspomniał o właściwościach uniwersytetu: otwartości, tolerancji, dialogu, wielogłosowości i zaufaniu do człowieka,
a także o wychyleniu ku przyszłości, wszak ludzie nauki powinni podejmować nowe i trudne tematy.

Profesor wskazał poza tym, że na misję społeczną wykładowcy akademickiego składają się: kompetencje, jasny i spójny przekaz, siłę argumentacji, odwagę podejmowania gorących tematów, spektakularny język. Zaznaczył, iż sposób, w jaki realizuje tę misję Alfred Wierzbicki, uważa za wzorcowy.

– Najważniejszą cechą medialnych wystąpień księdza profesora jest troska o człowieka, w czym na poziomie aksjologicznym jest zgodny z Katechizmem Kościoła Katolickiego, dokumentami episkopatu Polski, a nawet tezami zawartymi w ekspertyzach. Bezcenną wartością dodaną, w czasach trudnych dla Kościoła, jest jego autentyczność, zaangażowanie i żywa wiara – podkreślił prof. Oleś.

Przeciechowski: Osoby publiczne muszą liczyć się z krytyką

– W zasadzie nie jesteśmy tutaj, żeby bronić ks. Alfreda, lecz po to, by przy nim trzymać wartę honorową. Dzięki niemu i jego wypowiedziom w tak społecznie doniosłych sprawach jest jeszcze nadzieja na zmiany w Kościele, szczególnie jeśli chodzi o stosunek wobec osób homoseksualnych – zaczął swoją mowę Tomasz Przeciechowski.

Odnosząc się bezpośrednio do zarzutów, przypomniał on, że konstytucja w art. 54 gwarantuje obywatelom wolność słowa i swobodę wypowiedzi.

W sprawie zarzutu o zniesławienie ks. Guza przez ks. Wierzbickiego stwierdził, że komisja – nie dopuszczając wniosku obrony o przesłuchanie tego pierwszego i zapytanie go, skąd czerpie wiedzę w dziedzinie zakażeń i wirusologii – w praktyce uniemożliwiła obronę ks. Wierzbickiego. Przypomniał, że sam metropolita lubelski abp Stanisław Budzik upomniał ks. Guza za promowanie postaw niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi.

Odnosząc się bezpośrednio do słów ks. Wierzbickiego o ks. Guzie, Przeciechowski zauważył: – Każdy z nas jest „głupkiem” w jakiejś dziedzinie, na której się zupełnie nie zna. Chodzi o to, żeby nie wypowiadać się w tej dziedzinie publicznie.

Argumentował, że „osoba czy instytucja, uczestnicząc w życiu publicznym i zabierając głos publicznie, musi się liczyć z przybierającą różne formy krytyką i mieć świadomość, że decydując się na wystąpienia publiczne – a ks. Guz taką decyzję podjął – powinna się cechować tzw. twardą skórą. Określenia i pomówienia bowiem, które mogą obrażać przeciętnego człowieka, nie czynią tego wobec osób uczestniczących w życiu publicznym”.

Na potwierdzenie tej tezy adwokat zacytował wyroki Sądu Najwyższego dotyczące zasady wolności wypowiedzi mającej charakter fundamentalny w państwie demokratycznym. Przedstawił też rozstrzygnięcia SN zawierające argumentację, że zakres wolności słowa w sferze życia publicznego musi być szerszy niż w sferze prywatnej, zaś osoby i instytucje, które decydują się na aktywne uczestniczenie w życiu publicznym, muszą liczyć się z krytyką, gdyż świadomie wystawiają swe słowa i działania na reakcję społeczeństwa.

Przeciechowski przytoczył również ostatnie rozstrzygnięciu Sądu Okręgowego w Warszawie w sprawie pisarza Jakuba Żulczyka, oskarżonego o znieważenie prezydenta Andrzeja Dudy przez nazwanie go w mediach społecznościowych „debilem”. Sąd umorzył wówczas postępowanie, uznając, że stopień szkodliwości społecznej tego czynu jest znikomy.

Następnie adwokat skomentował twierdzenia rzecznika dyscyplinarnego, że ks. Wierzbicki obrażał „grupkę młodzieży”, czyli działaczy Fundacji Życie i Rodzina. – Akcja tej „grupki” polegała najpierw na jeżdżeniu za ks. Alfredem po Lublinie samochodem z nagłośnieniem i wymyślaniu mu przez głośniki z imienia, nazwiska, stanu i funkcji na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim od „najgorszych heretyków”. Jakby tego było mało, w czasie, gdy ks. Wierzbicki prowadził zajęcia na uczelni, samochód fundacji stał przed frontonem i przez głośniki aktywiści wymyślali mu tak, że było to słyszalne we wszystkich salach wykładowych, lecz nie wywołało najmniejszej reakcji ze strony władz uczelni. To była właśnie ta „grupka młodzieży” którą obwiniony duchowny – zdaniem rzecznika – „obrażał”, przy czym sam mało nie doznał zawału serca – relacjonował Przeciechowski.

Na koniec wniósł o uniewinnienie duchownego ze wszystkich stawianych mu zarzutów.

Skontaktowaliśmy się z ks. Wierzbickim, jednak odmawia komentarza. Do sprawy odniesie się po wyroku.

DJ

Przeczytaj też: Historia dyscyplinowania, świadectwa poparcia. Kalendarium sprawy ks. Wierzbickiego