Kościół jest trochę jak rosyjska matrioszka. Każda wspólnota jest Kościołem w Kościele jako jego część – pisze Zbigniew Nosowski w edytorialu jesiennego wydania kwartalnika „Więź”.
Tekst ukazał się w kwartalniku „Więź” jesień 2024. W wolnym dostępie można przeczytać jedynie fragmenty artykułów kwartalnika. W całości teksty są dostępne tylko dla prenumeratorów naszego pisma i osób z wykupionym pakietem cyfrowym. Subskrypcję można kupić TUTAJ.
Kościół ma twarz osobistych przyjaźni – przypomina w tym numerze kwartalnika „Więź” Marek Kita. Kościelną wspólnotą podstawową może się stać po prostu kilkoro wierzących przyjaciół.
A jakie są moje najważniejsze wspólnoty podstawowe? Mam to szczęście, że jest ich sporo. Przede wszystkim to otwocka wspólnota wokół osób z niepełnosprawnością intelektualną, którą współtworzę już ponad 40 lat. To także Inicjatywa „Zranieni w Kościele”, która stała się dla mnie wręcz archetypem procesu brania Kościoła we własne ręce. Marta Titaniec nazwała to przekształcaniem narzekania w działanie. Prościej nie da się tego powiedzieć.
Moje doświadczenie duchowej (już nie tylko kościelnej) wspólnoty podstawowej to również Polska Rada Chrześcijan i Żydów, w której – choć tyle jest do zrobienia – każde spotkanie zaczynamy od „marnowania czasu” na wspólną modlitewną lekturę psalmów i dzielenie się swoim rozumieniem tych słów. To oczywiście także wspólnota budowana wokół „Więzi” z osobami, dla których ważny jest nasz wysiłek wkładany w poszukiwanie drogowskazów w drodze przez noc ciemną Kościoła.
A jak opowiedzieć innym, o co w tym wszystkim chodzi – zwłaszcza: czym jest Kościół – żeby nie przesłodzić, ale i nie zbagatelizować? Może potrzeba dobrych analogii? Ciekawe pomysły padają w tym numerze z ust latynoskich rozmówców Krzysztofa Roguli. Jedna osoba porównuje Kościół do pudła rezonansowego, bo chodzi w nim przede wszystkim o podwójne słuchanie: Boga i drugiego człowieka. Inna mówi, że Kościół jest jak cebula, w której każda warstwa ma swoje miejsce.
Podobną myślą podzielił się ze mną niedawno ks. Adam Świeżyński. Mówiąc o niszach dla kościelnych „dysydentów”, powiedział, że to tworzenie „Kościoła w Kościele”. Wyraziłem wątpliwość, czy to trafne określenie. Adam odparł: – Ale przecież Kościół jest trochę jak rosyjska matrioszka. Nawet Kościoły lokalne są Kościołami w Kościele. A w szerokim sensie każda wspólnota jest Kościołem w Kościele jako jego część.
To prawda. Przecież „Ekklēsia zaczyna się tam, gdzie dwoje lub troje połamańców jest razem w imię Jezusa, głoszącego Dobrą Wiadomość Boga” (Marek Kita, Zostać w Kościele / Zostać Kościołem). I dlatego właśnie religijnym tematem tego numeru naszego pisma są kościelne wspólnoty podstawowe. Zachęcamy do lektury i do tworzenia takich wspólnot.
Tekst ukazał się w kwartalniku „Więź” jesień 2024
