rE-medium | Tygodnik Powszechny

Wiosna 2024, nr 1

Zamów

ks. Przemysław Krawiec: Psychoterapeuta nie zastępuje sumienia

Duchowość jest głębią obecną w człowieku, której nie staram się zdefiniować, bo każda taka próba tylko ją zaciemni – mówi pallotyn i psychoterapeuta ks. Przemysław Krawiec w podcaście „Pomiędzy”.

Słuchaj też na SoundcloudYouTube i w popularnych aplikacjach podcastowych

Statystycznie przyjmuje się, że około 25 proc. społeczeństwa miało, ma lub będzie mieć w przyszłości problemy emocjonalne, które wymagają wsparcia ze strony profesjonalistów – alarmował kilka miesięcy temu terapeuta środowiskowy Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i psychoterapeuta Jerzy Kłoskowski. Kolejne badania udowadniają, że Polacy nie tylko będą potrzebować terapii, ale w coraz większym stopniu są na nią otwarci i przekonani co do jej skuteczności.

Wzrostowi zaufania do psychoterapeutów towarzyszy zjawisko spadku autorytetu Kościoła katolickiego i wzmagającej sekularyzacji, szczególnie młodego pokolenia. Niezbyt wnikliwy obserwator mógłby wysnuć z tego uproszczony wniosek – psychoterapia stopniowo będzie zaspokajać nasze potrzeby duchowe. Czy faktycznie te sfery znajdują się w opozycji i musimy wybierać między nimi, tak, jak uczniowe stojący przed alternatywą lekcji religii lub etyki?

W kolejnym odcinku podcastu „Pomiędzy” na pytania Sebastiana Dudy o wzajemne relacje między duchowością a psychoterapią odpowiada ks. Przemysław Krawiec – pallotyn i psychoterapeuta prowadzący Pallotyńskie Centrum Pomocy Duchowej w Warszawie.

– Częściej niż inni, spotykam się z ludźmi, którzy szukają psychoterapii i jednocześnie pogłębienia własnej duchowości. Wielu z nich znajduje się po środku, między światem a Kościołem, sacrum a profanum – na ziemi niczyjej, na której nie umieją się odnaleźć. Wiedzą, że ja sam znajduję się w podobnym miejscu – mówi pallotyn.

– Osoby, które przychodzą do mnie, często doświadczyły przemocowego wychowania religijnego, które położyło się cieniem na ich rozumieniu wiary. Czasami rodzice, opiekuni i wychowawcy używają idei Boga jako straszaka, instancji, którą wymusza się posłuszeństwo. W czasie naszych spotkań dekodujemy to wykrzywione pojęcie – tłumaczy psychoterapeuta.

Z najnowszego podcastu „Pomiędzy” dowiecie się również, kiedy dawanie rad może być opresywne, dlaczego psychologia bardzo różni się od psychoterapii oraz kiedy splot religii i terapii staje się przeszkodą w rozwoju osobistym.

Wesprzyj Więź

Powstawanie podcastów „Więzi” można wesprzeć dobrowolną wpłatą na Patronite.pl/Więź.

Przeczytaj też: Dzięki Bogu za Freuda!

KG

Podziel się

1
Wiadomość