Józef Czapski

ur. 1896, zm. 1993, krytyk sztuki, malarz, prozaik, publicysta. Dzieciństwo spędził w Przyłukach rodzinnym majątku pod Mińskiem, w latach 1911-1916 pobierał nauki w gimnazjum w Petersburgu, w 1916 r. służył w rosyjskim Korpusie Paziów, w 1917, 1920 i w 1939 oficer 1. Pułku Ułanów Krechowieckich (odznaczony Orderem Virtuti Militari), 1918-1919 przebywał w Rosji wysłany z misją odnalezienia wziętych do niewoli oficerów polskich. W latach 1921-1923 studiował w ASP w Krakowie, jeden z założycieli Komitetu Paryskiego, w latach 1924-1931 kontynuował studia artystyczne w Paryżu. We wrześniu 1939 r. wzięty do niewoli sowieckiej, więziony w Starobielsku, następnie w Griazowcu. Od sierpnia 1941 r. w Armii Polskiej z ZSRS, na zlecenie gen. Wł. Andersa prowadził akcję poszukiwania zaginionych oficerów. Wraz z Armią Polską dotarł w 1943 r. do Iraku. Współorganizator tygodnika „Orzeł Biały”, w latach 1942-1944 szef Biura Propagandy i Oświaty Armii Polskiej na Wschodzie, 2 Korpusu, 1944-1946 kierownik placówki 2 Korpusu w Paryżu. Jeden z najbliższych współpracowników Jerzego Giedroycia w okresie tworzenia Instytutu Literackiego i w latach późniejszych, mieszkaniec domu „Kultury” w Maisons-Laffitte. W latach 1974-1982 członek zespołu redakcyjnego pisma rosyjskich emigrantów „Kontinent”. Zajmował się twórczością artystyczną i eseistyką, autor książek dotyczących sztuki oraz wspomnień.