Andrzej Stanisław Kowalczyk

ur. 1957, historyk literatury, edytor, pracuje w Instytucie Literatury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego (Zakład Literatury XX i XXI w.) i w Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza (Dział Rękopisów). Zajmuje się kulturą polską XX wieku, ze szczególnym uwzględnieniem twórczości emigrantów po roku 1939. Obok książek eseistycznych: „Sawinkow” (1992, 2017), „Pan Petlura?” (1998, nagroda Fundacji Kultury oraz nominacja do nagrody Nike, przekłady: węgierski i ukraiński), „Miejskie” (2001), „Pessoa lizboński” (2020) opublikował książki historycznoliterackie: „Kryzys świadomości europejskiej w eseistyce polskiej 1945–1977. Vincenz – Stempowski – Miłosz” (1990), „Nieśpieszny przechodzień i paradoksy. Rzecz o Jerzym Stempowskim" (1997), „Giedroyc i «Kultura»” (1999), „Od Berdyczowa do Lafitów. Jerzego Giedroycia Rzeczpospolita epistolarna” (2006), „Wena do polityki. O Giedroyciu i Mieroszewskim” (2014, nagroda UMCS im. J. Giedroycia), „Felice, Milena, Dora" (2021), „Toledo i inne przygody w w Kastylii" (2021).