Z nieznanych mi powodów pewien portal randkowy przysyła mi dość regularnie maile zachęcające do zawarcia nowej znajomości. Pozwoliły mi one dostrzec, że „szczerość” należy do najczęściej wymienianych zalet osób płci obojga, z którymi spotkanie miałoby odmienić moje życie. […] Szczerość jest cechą, która, urzeczywistniona, rozbiłaby życie społeczne. Pouczające wydaje mi się pokrewieństwo słowa „szczerość” i czasownika „szczerzyć (zęby)”. Pokazywanie zębów może oznaczać równie dobrze radosny śmiech, jak przestrogę, że zaraz cię ugryzę. […] Czy jeśli mąż zapyta żonę, o czym myśli, ma usłyszeć, zgodnie z prawdą: „Zastanawiam się, czy z Piotrem, z którym chodziłam na studiach, nie byłoby mi lepiej”? Każdy z nas ma jakąś sferę osobistych doznań, zmartwień, tęsknot i lęków, z którymi musimy sobie radzić sami. Obciążanie nimi bliźnich, choćby łączyły nas gorące więzi przyjaźni czy miłości, daje się usprawiedliwić tylko w wyjątkowych okolicznościach. Szczerość przez 24 godziny na dobę, wobec wszystkich – niewiele jest utopijnych wizji, które wydają mi się aż tak przerażające.
To jest fragment artykułu. Pełny tekst – w kwartalniku „Więź” wiosna 2015 (dostępnym także jako e-book).
