Autora książki Nieznane, niepewne, niebezpieczne? Szkic o Europie nikomu, kto choć trochę interesuje się współczesnym polskim katolicyzmem, bliżej przedstawiać nie trzeba. W latach 70. jako młody fizyk związał się z demokratyczną opozycją. Potem, w czasie „karnawału” pierwszej Solidarności, zaskakując wielu, wybrał drogę duchownego, przywdziewając habit dominikański. Największy rozgłos zyskał na początku lat 90., promując myśl społeczną Jana Pawła II, a także – nie bez krytyki i oporu wielu – wolnorynkowe idee Michaela Novaka, Richarda Johna Neuhausa, czy George’a Weigela. W ostatnim dwudziestoleciu pełnił liczne i ważne funkcje zakonne i publiczne, choć opinia publiczna była także świadkiem jego kłopotów i trudności. Dziś swą najnowszą książką ojciec Zięba pokazuje się w swej najlepszej intelektualnej, erudycyjnej i duszpasterskiej formie. Takiej jak z początku lat 90., gdy od jego cotygodniowych Zapisków z kruchty wielu czytelników rozpoczynało lekturę „Tygodnika Powszechnego”, a najlepsze europejskie kongresy i konferencje zabiegały o jego głos i wystąpienie.
Nieznane, niepewne, niebezpieczne czytać można jako esej społeczno-historyczny, obowiązkowy dla każdego, kto w swej znajomości dziejów Europy i europejskości chce wyjść poza schemat i sztampę szkolnych lektur czy stereotypów kultury masowej. Prowadząc czytelnika przez dziesięć wieków europejskiej kultury, twórca Instytutu Tertio Millennio buduje przekonującą syntezę trzech duchowych i intelektualnych „projektów”: średniowiecza, „religii postępu” oraz XX-wiecznej współczesności. Projekty te, dotyczą kluczowych europejskich pytań o ludzką wolność, godność, postęp, rozwój oraz ich źródła, meandry i konsekwencje. Ich bohaterami – rzec można, symbolami – Zięba mianuje Alkuina, Newtona i Poppera.
Cały tekst w miesięczniku WIĘŹ nr 5-6 /2012 (dostępnym także w wersji elektronicznej jako e-book)
