Zastanawiając się nad kondycją sztuki współczesnej, trzeba zacząć od postawienia pytań fundamentalnych. Czego dzisiaj szuka sztuka? A może już niczego nie szuka i wcale nie chce znaleźć? Do czego służy sztuka? Czy prowadzi nas „na skraj wielkiej czarnej dziury metafizycznej”, jak twierdził Jerzy Nowosielski? Czy we współczesnej literaturze, teatrze i kinie wybrzmiewa pytanie o sens?
A może trzeba na to spojrzeć od innej strony – że taka jest sztuka, jakie są czasy, w których ona powstaje? Może po prostu żyjemy w świecie, w którym przywiązanie do wartości przestało być oczywistością? Ale może odrzucenie wartości jest (także) przejawem ich rozpaczliwego poszukiwania lub innego rozumienia? Bo czy da się z ludzkiego życia, także ze sztuki, wydrzeć odniesienia do tajemnicy istnienia? Może transgresja – stawiana dziś często w sztuce na piedestał – przynajmniej niekiedy bywa wyrazem tęsknoty za transcendencją? Może trzeba inaczej spojrzeć na sztukę, tak jak Krzysztof Biedrzycki proponuje inne odczytanie współczesnej polskiej literatury?
Do naszych poszukiwań przedmiotu poszukiwań współczesnej sztuki zaprosiliśmy zarówno krytyków, jak i samych artystów. Ci ostatni to głównie twórcy, którzy debiutowali już po roku 1989 – są więc do szpiku kości współcześni. Jaki obraz wyłania się z ich wypowiedzi? Tego już Państwu nie zdradzimy…
Obok pytań o sztukę znajdą Państwo w tym numerze WIĘZI wiele innych ważnych i ciekawych tematów – od filozofii i teologii po historię i nieznane zapiski Andrzeja Bobkowskiego. Zapraszamy do lektury!
Zbigniew Nosowski
