„Jurry. Powrót Artysty” – to tytuł wydanej przez Galerię Zderzak bogatej i wielogłosowej monografii artysty, bez której nie będzie już można o nim mówić. Publiczność napływała na dwie krakowskie wystawy, wszystkie liczące się dzienniki i tygodniki poświęciły Jurremu artykuły, a przecież czasy są takie, że malarstwo nie zaprząta uwagi krytyków i analityków jako przestarzałe i nie dla tych czasów. Piszący o krakowskich wystawach podkreślają związki jego malarstwa z polskim plakatem, z amerykańskim pop artem i jego polityczną opozycyjność. Widzę to inaczej.
Tajemnica Jurrego kryje się nie w jakichś wpływach, na niego wpływał nie styl czy moda, a cały świat: „rzeczywistość cicha i wrzeszcząca”. Był zdumiewająco wolny, niezdolny do kłamstwa i uników, a nie opozycyjny w dzisiejszym rozumieniu. Człowiek i ludzka zbiorowość, stwory i zwierzęta, bliskie przedmioty i kosmos – umiał tych wszystkich aktorów świata połączyć trafną metaforą i nadać im istnienie, dzięki swemu talentowi i w blasku współgrających kolorów. To jest malarstwo.
Cały tekst w miesięczniku WIĘŹ nr 1/2011 (dostępny także w wersji elektronicznej jako e-book)
