Psalmy uczą, że rozmowa z Bogiem ma nie być grzeczna, lecz szczera.
Twoje drogi, Panie, daj mi poznać,
Twoich ścieżek naucz mnie.
Prowadź mnie w twej wierności i mnie ucz,
boś Ty Bóg mego wybawienia,
Ciebie wyczekuję dzień cały. (…)
Dobry i prawy jest Pan,
więc błądzącym daje wskazówki w drodze.
Prowadzi biedaków w tym, co słuszne,
uczy biedaków swej drogi (Ps 25,4-5.8-9).
Dobrze jest zaprzyjaźnić się z Księgą Psalmów. Mimo antycznego kolorytu wciąż nadaje się ona na modlitewnik zwyczajnego człowieka w codzienności. Pasuje do rozmaitych sytuacji i stanów ducha, pulsuje całą gamą emocji. Wyraża zachwyt i skargę, tęsknotę i radość, ból i strach, uwielbienie Boga oraz pretensję do Niego, poczucie Jego bliskości oraz bycia przez Niego opuszczonym, wdzięczność i skruchę.
Podcast dostępny także na Soundcloud i popularnych platformach
Duch natchnienia wsączył się tu w arcyludzką ekspresję, przez co Psalmy uczą, że rozmowa z Bogiem ma nie być grzeczna, lecz szczera. Rozbudowane teksty pełne swady mogą pomóc w „wylewaniu duszy przed Panem” (por. 1 Sm 1,15) – ale zarazem mnóstwo w nich perełek w postaci krótkich sentencji, zawołań, westchnień. Mogą one posłużyć za „akt strzelisty”, duchowy sms rzucony czasem w niebo między zajęciami – lub za modlitewną mantrę pomagającą trwać przed Bogiem w chwilach wyciszenia.
Wersety z Psalmu 25 pasują zarówno do Adwentu jako okresu liturgicznego, jak i do ciągłego adwentu życia. Przecież każdego dnia idziemy, wyczekując. Wędrujemy przez rutynę – tę przyjemną i tę nużącą. Oraz przez niespodzianki – te miłe i te przykre.
Mniej lub bardziej wyraźnie czujemy w sobie wyczekiwanie na rozbłysk sensu, smak spełnienia, wyjście z uwikłań, dotyk szczęścia… Zdarza nam się błądzić na manowce wbrew sygnałom sumienia. Ale świadomość własnej biedy, przesycona otwartością na Słowo, zmienia grzesznika w „ubogiego duchem” (por. Mt 5,3), obywatela królestwa łaski, ucznia nieba.
Amen, który JESTEŚ i przychodzisz –
chcę ufać Twojej dobroci.
Twoja prawość przemawia łagodnie,
Korygujesz, nie upokarzając.
Mój Wybawco, tak cudownie wierny,
mój empatyczny Przewodniku,
daj mi wrażliwość i uważność,
gdy rozmawiasz ze mną
mową powszednich znaków,
powiewem inspiracji,
Słowem życia.
„Świetlista noc wiary” to cykl codziennych adwentowych rozważań Marka Kity. Nawiązują one do biblijnych czytań mszalnych z danego dnia lub do innych adwentowych modlitw liturgicznych Kościoła rzymskokatolickiego. Cytaty biblijne przytaczane są częściowo we własnym tłumaczeniu autora, częściowo zaś za Biblią Tysiąclecia i Przekładem Ekumenicznym Nowego Testamentu.
Przeczytaj też: Trzymać się, jak głupi, Chrystusa
