Styl życia – zarówno modlitwa, jak i praca wykonywana przez mnichów – dostosowany jest do możliwości zakonników.
– Niepełnosprawność nie musi być przeszkodą dla autentycznego życia konsekrowanego – mówi o. Guy-Marie Fort, przełożony generalny Zgromadzenia Matki Bożej od Nadziei. To wspólnota benedyktyńska, do której przyjmowani są zarówno mężczyźni sprawni, jak i z niepełnosprawnością. Zgromadzenie liczy osiem domów rozsianych po całej Francji, do których należy około stu członków. Ci, którzy ze względu na stan zdrowia nie mogą zostać mnichami, uczestniczą w życiu wspólnoty jako oblaci.
Zgromadzenie założył o. Henri-Marie Guilluy, który jako mistrz nowicjatu przekonał się, że istnieją przypadki, kiedy ktoś ze względu na niepełnosprawność nie może zostać przyjęty do zakonu, a ma powołanie do życia konsekrowanego.
Styl życia – zarówno modlitwa, jak i praca wykonywana przez mnichów – jest dostosowana do ich możliwości. Osoby chore są pod stałą kontrolą medyczną. Dotyczy to w szczególności tych, którzy cierpią na zaburzenia mentalne. O. Guy-Marie Fort zapewnia jednak, że życie zakonne pozytywnie wpływa na zdrowie.
– Wiara i nadzieja mają ożywczą moc. I dlatego również konsekracja, poświęcenie się z całego serca Panu, pozytywnie wpływa na nasze zdrowie – zarówno psychiczne, jak i fizyczne. W życiu monastycznym najważniejsza jest modlitwa. Nasz założyciel uważał, że osoby z niepełnosprawnością mogą być autentycznymi świadkami miłości Jezusa, poświęcając swe życie modlitwie, a także – w miarę swych możliwości – innym czynnościom: pracy fizycznej czy studiom. Do naszego zgromadzenia są też powołane osoby w pełni sprawne. To bardzo ewangeliczne – mówi przełożony zgromadzenia.
Przyznaje również: – Osobiście poszedłem drogą tego powołania, ponieważ czułem, że ma to sens: być mnichem, a przy tym pielęgnować aspekt braterski, pomagać innym, ale także znajdować wsparcie w innych. Tym bardziej, że nasze role bardzo szybko mogą się odwrócić. Konsekracja w życiu zakonnym rodzi nadzieję, ukazuje nam Królestwo Boże, którym już teraz możemy żyć. Nasze zgromadzenie ma być tego znakiem.
Jesienią 2018 roku blok religijny kwartalnika „Więź” poświęciliśmy tematowi „Niepełno(s)prawni w Kościele”. Damian Jankowski opisywał swoje próby zostania zakonnikiem i to, jak przełożeni obawiali się jego lekkiej niepełnosprawności, ks. Damian Wyżkiewicz pisał o filozofii niepełnosprawności, Anna Maliszewska o teologii niepełnosprawności, natomiast Piotr Pawłowski tłumaczył, że niepełnosprawność to nie choroba.
Przeczytaj też: (Nie)powołany będziesz ty
KAI, DJ
