Dzieci nie potrzebują pierwszokomunijnych przyrzeczeń. Potrzebują solidnej edukacji

Nie róbmy dzieciom krzywdy, ucząc ich od początku, że bycie chrześcijaninem to zakazy i przyrzeczenia. Uczmy ich tego, że wiara daje przestrzeń do poszukiwań, do zadawania pytań, do relacji z Bogiem.

Ola, dziewczynka z III klasy, która za kilka dni przystąpi do I Komunii, zadała mi na lekcji pytanie: „Proszę księdza, a my też będziemy składać te przysięgi o alkoholu?”. Dopytałem i okazało się, że rodzice przeczytali w jakimś kolejnym artykule o komunii, że dzieci składają przysięgi abstynencji. Odpowiedziałem Oli, że nie, nie będą.

Jestem przekonany, że dzieci ani nie potrzebują takich przyrzeczeń, jak w ogóle żadnych, ani nie powinny ich składać. Czym innym są ich, dziecięce, przyrzeczenia przyjaźni i lojalności, a czym innym wymuszanie na nich takich deklaracji przez dorosłych.

Dzieci potrzebują solidnej edukacji, niewymuszania na nich postaw. One, ze względu na etap rozwoju, na którym się znajdują, nie myślą podobnie jak my, dorośli. Potrzebują wiedzieć o tym, że alkohol to nie jest coś, czego zabrania im Bóg czy religia, ale że ma on negatywy wpływ na ich organizm i rozwój, że zagraża ich życiu.

Podobnie ma się z przysięganiem, że będą grzeczne. Co to w ogóle znaczy „być grzecznym”? Czy to, że dziecko ma się dostosować do dorosłego? Znowu – ono potrzebuje edukacji, że niektóre zachowania czy słowa mogą być raniące dla innych i dla niego samego. Jasne, że nie nauczy się tego za pierwszym komunikatem, czasem potrzebuje długiego czasu, by zrozumieć, dlaczego tak jest. Zresztą, czy my, dorośli rzeczywiście tak szybko i pilnie się uczymy?

Pisze to wszystko, bo często odnoszę wrażenie, że wprowadzanie dzieci w świat wiary sprowadza się do religijno-moralnego szantażu. Masz być grzeczny, słuchać rodziców, nie zadawać pytań, miliona rzeczy nie robić, bo Bóg (bozia) patrzy i cię widzi.

Kilka dni temu prezentowałem na moim Facebooku prace dzieci, które odpowiadały na pytanie: „Kim jest dla Ciebie Jezus?”. Okazuje się, że dzieci są zdolne do relacji z Jezusem, że mają w sobie głębokie pragnienie duchowości (podobnie jak dorośli), a to, że nie zawsze się owo pragnienie pokrywa z ich zachowaniem, nie jest czymś innym od naszego, dorosłych, świata.

Nie róbmy dzieciom krzywdy, ucząc ich od początku, że bycie chrześcijaninem, katolikiem to zakazy i przyrzeczenia. Uczmy ich tego, że wiara daje przestrzeń do poszukiwań, do zadawania pytań, do relacji i więzi z Bogiem. Tak, to trudniejsze, mniej weryfikowalne, ale wykucie na blachę „Credo” w życiu 10-latka naprawdę nie sprawi, że zacznie on bardziej kochać Boga.

Tekst ukazał się na Facebooku autora. Tytuł od redakcji Więź.pl

Przeczytaj też: Drogi Kościele, jeśli chcesz zniechęcić dzieci do wiary i Boga…