Być może niepewność jest dzisiaj na takim samym poziomie jak kiedyś, ale nasze „teraz” skurczyło się tak, że nie jest w stanie tej niepewności pomieścić – mówi semiotyk kultury Marcin Napiórkowski w podcaście kwartalnika „Więź”.
Semiotyk kultury Marcin Napiórkowski jest gościem Ewy Buczek w podcaście kwartalnika „Więź”.
Jak prawie udało się nam uratować przyszłość świata w latach osiemdziesiątych? I czego nam wtedy zabrakło, a co jest nam dzisiaj najbardziej potrzebne w obliczu zmiany klimatu i zmian społeczno-politycznych?
Słuchaj też na Soundcloud, Youtube i w innych aplikacjach podcastowych
Według prof. Napiórkowskiego tempo zmian technologicznych przerasta naszą umiejętność radzenia sobie z ich efektami. – Kiedyś mogliśmy być pewni, że nasze dzieci i wnuki będą żyły w takim samym świecie jak nasi dziadkowie – mówi semiotyk kultury.
– Nawet gdy coś się zmieniało, to te zmiany był tak wolne, a nasze środki utrwalania tak niedoskonałe, że trudno było te metamorfozy uchwycić. Tymczasem po pięciu minutach naszej rozmowy niepokoję się, że w tym czasie ChatGPT pokonał właśnie kolejną barierę, a z minuty na minutę mogło dojść do postępu czy rewolucji technologicznej – opowiada autor tekstu w najnowszym numerze kwartalnika „Więź”.
I dodaje: – Być może więc niepewność jest dzisiaj na takim samym poziomie jak kiedyś, ale nasze „teraz” skurczyło się do takich rozmiarów, że nie jest w stanie tej niepewności pomieścić.
Powstawanie podcastów „Więzi” można wesprzeć dobrowolną wpłatą na Patronite.pl/Więź.
BB
