Sztuka jest dla mnie rodzajem koła ratunkowego, które pozwala mi codziennie zastanawiać się nad sensem i poszukiwać go – mówi reżyserka teatralna Katarzyna Minkowska w podcaście Sebastiana Dudy „Pomiędzy”.
Słuchaj także na Spotify, Youtube i innych platformach
Jak przetrwać dzień i życie w dysfunkcyjnej rodzinie? Jak radzić sobie z samotnością, która nie odstępuje nas na krok? Czy poszukiwanie sensu jest istotne w życiu osoby niereligijnej? Czy teatr pomaga zrozumieć śmierć? O tym w dziesiątym odcinku podcastu „Pomiędzy” Sebastian Duda pyta Katarzynę Minkowską, reżyserkę teatralną, laureatką stypendium Młoda Polska, twórczynię m.in. spektaklu „Mój rok relaksu i odpoczynku” w Teatrze Dramatycznym w Warszawie – to pierwsza premiera tego teatru pod dyrekcją Moniki Strzępki.
– Próbujemy oswajać samotność za pomocą relacji rodzinnych czy przyjacielskich, nadawać jej sens i w pewnym sensie udawać, że jej nie ma. Zasłaniamy ją bliskością, przyjaźnią, pracoholizmem i różnymi innymi „-holizmami”. Tymczasem nie da się uciec przed konfrontacją z samotnością, która stoi przed nami i musimy jej stawić czoła, bo ona pozostanie z nami. Jeżeli jej nie oswoimy, nie uda nam się zrobić kroku dalej – mówi reżyserka teatralna Katarzyna Minkowska. – Sztuka jest dla mnie rodzajem koła ratunkowego, które pozwala mi codziennie zastanawiać się nad sensem i poszukiwać go – dodaje.
W podcaście „Pomiędzy” Sebastian Duda rozmawia z wierzącymi, niewierzącymi, poszukującymi i postwierzącymi o tym, jak sobie radzą z wypełnieniem pustki po Bogu, która jest wspólnym doświadczeniem wielu osób z różnym podejściem do duchowości i wiary religijnej.
Mecenasem podcastu jest Paweł Gieryński.
Powstawanie podcastów „Więzi” można wesprzeć dobrowolną wpłatą na Patronite.pl/Więź.
BB
Przeczytaj też: Terlikowski: Wyparcie seksualności wypacza życie duchowe
