Ksiądz Hajdasz z filmu Sekielskich wydalony z kapłaństwa

Mam poczucie sprawiedliwości i sprawczości. Jednocześnie zastanawiam się, czy decyzje o wydalaniu przestępców seksualnych ze stanu duchownego nie są pójściem na skróty. Od dziś biskup kaliski nie będzie już odpowiedzialny za swojego pracownika – mówi nam Jakub Pankowiak, jeden ze skrzywdzonych.

Wykorzystujący seksualnie ministrantów ksiądz Arkadiusz Hajdasz – którego historię przedstawia film „Zabawa w chowanego” – „w wyniku przeprowadzonego postępowania kanonicznego został uznany winnym zarzucanych mu czynów oraz nałożono na niego karę wydalenia ze stanu duchownego” – czytamy w dzisiejszym komunikacie ks. Michała Włodarskiego, rzecznika prasowego diecezji kaliskiej.

Rozmawiamy z Jakubem Pankowiakiem, jednym ze skrzywdzonych. – Mam ambiwalentne odczucia – przyznaje. – Z jednej strony cieszę się, że Hajdasz nie będzie już korzystał z przywilejów bycia księdzem, nie będzie miał m.in. dostępu do dzieci czy możliwości głoszenia swoich myśli. W pewien sposób daje mi to poczucie odrobiny sprawiedliwości i sprawczości. Z drugiej strony to Kościół go ukształtował, ukrywał i usprawiedliwiał. Zastanawiam się, czy decyzje o wydalaniu przestępców seksualnych ze stanu duchownego nie są pójściem na skróty. Od dziś biskup kaliski nie będzie już odpowiedzialny za swojego pracownika. Zatem kto będzie go kontrolował? To bardzo ważny temat, który warto przedyskutować publicznie – mówi.

16 maja 2020 r., w dniu emisji filmu braci Sekielskich, kaliska kuria wydała komunikat, w którym informowała, że wobec Arkadiusza Hajdasza toczy się postępowanie kanoniczne, zaś on sam „został suspendowany przez biskupa kaliskiego, zawieszony w pełnieniu posługi kapłańskiej (zakaz sprawowania sakramentów i noszenia stroju duchownego) za postępowanie, które miało mieć miejsce w latach 1994-2000”.

W marcu 2021 r. Hajdasz stanął przed świeckim sądem w Pleszewie. Już pierwszego dnia przyznał się do winy – wykorzystania seksualnego ministrantów – i prosił o wybaczenie. Sąd skazał go na trzy lata bezwzględnego więzienia. Kilka miesięcy później, w październiku, w Sądzie Okręgowym w Kaliszu rozpoczął się proces apelacyjny. Sędzia Marek Bajger uznał, że sprawa się przedawniła i umorzył postępowanie. Podkreślił jednocześnie, że nie jest to uniewinnienie, bo nie ulega wątpliwości, że ksiądz jest sprawcą zarzucanych mu przestępstw.

Jakub Pankowiak w poruszającej rozmowie z nami w marcu 2021 r. przed ogłoszeniem wyroku przyznał, że przebaczył swojemu krzywdzicielowi. „Chciałem i chcę, by poniósł karę, ale też, by miał okazję – mówiąc językiem religijnym – do nawrócenia, odpokutowania swoich zbrodni. Po prostu chcę, by umarł jak człowiek, a nie jak synonim «pedofila». To dla mnie naprawdę istotne” – mówił.

W kwietniu br. w Sądzie Okręgowym w Kaliszu zaczął się proces cywilny braci Pankowiaków domagających się milionowego zadośćuczynienia od diecezji kaliskiej. W przeddzień Jakub wycofał swoje roszczenie. W rozmowie z nami tłumaczył, że nie chodziło mu o pieniądze – „złożenie pozwu było narzędziem mającym służyć zmobilizowaniu diecezji kaliskiej do działania i do zmiany podejścia wobec osób pokrzywdzonych”.

23 maja sędzia Arleta Konieczna nazwała braci „prekursorami odkrywania złych kart w polskim Kościele. Już na zawsze pozostaną symbolem walki o godność swoją i innych”. Ze względu na wycofanie roszczenia przez Jakuba, sąd przyznał zadośćuczynienie wyłącznie Bartłomiejowi – 300 tys. zł oraz 10 tys. zł za reprezentowanie przed sądem przez prawnika. Uznał również, że pedofilskie czyny sprawcy miały „bezpośredni związek z wykonywaną posługą kapłańską”, a „z zebranych dowodów wynika, że przełożeni księdza mogli znać jego patologiczne skłonności”.

Kilka dni wcześniej prawnik diecezji, mec. Marek Markiewicz, podczas rozprawy zarzucił Jakubowi Pankowiakowi, że „ma misję walki z Kościołem”. Biskup kaliski Damian Bryl zadzwonił do mężczyzny i przeprosił go za słowa adwokata.

Przeczytaj też: Jako poszkodowani przeszkadzamy biskupom