Jego specjalnością jest krajobraz rejestrowany w technice czarno-białej. Obok tradycyjnych ciemniowych metod wykorzystuje także nowoczesną rejestrację cyfrową, a także historyczną technikę gumy dwuchromianowej.
Tomasz Mościcki, ur. 1965
- krytyk teatralny, dziennikarz, artysta fotografik, doktor nauk humanistycznych,
- w latach 2011–2016 wykładał w Warszawskiej Akademii Teatralnej,
- publikuje w codziennej prasie i pismach specjalistycznych, od 1990 r. związany również z Polskim Radiem,
- autor licznych książek poświęconych teatrowi, m.in. Teatr Qui Pro Quo. Kochana stara buda, Kryptonim „Dziady”. Teatr Narodowy 1967–1968 (wspólnie z Januszem Majcherkiem), wydał również album fotograficzny 200 mostów w 10 lat,
- swoje prace fotograficzne wystawiał w galeriach w Polsce: w Warszawie, Krakowie, Zamościu, Zielonej Górze, a także poza granicami kraju: w USA, Wielkiej Brytanii, w Grecji, Holandii i na Cyprze,
- jego indywidualna wystawa fotografii portretujących Świętą Górę Athos prezentowana była na wystawie w Radzie Europy w Strasburgu,
- od 1995 r. należy do Związku Polskich Artystów Fotografików,
- laureat licznych nagród, m.in. Nagrody Specjalnej ZASP im. Leona Schillera za 2012 r. oraz Warszawskiej Nagrody Literackiej 2013 w kategorii varsavianów.
Fotografią zajmuje się od 1980 r., jego specjalnością jest krajobraz rejestrowany w technice czarno-białej. Obok tradycyjnych ciemniowych metod wykorzystuje także nowoczesną rejestrację cyfrową, a także historyczną technikę gumy dwuchromianowej, wywodzącą się jeszcze z połowy XIX wieku. Technika ta nadaje fotografiom niepowtarzalny wygląd, czyniąc z nich jednostkowe, niemożliwe do powtórzenia dzieła sztuki. W swojej pracy fotograficznej towarzyszy zmieniającej się Warszawie. W 2002 r. w Starej Galerii ZPAF zaprezentował artystyczną impresję poświęconą budowie Mostu Siekierkowskiego, w chwili obecnej dokumentuje powstawanie nowych warszawskich inwestycji, węzłów komunikacyjnych i nowych ulic.
