„Liebert to był krzew gorejący”. Niepublikowany list kard. Wyszyńskiego

Jak zdołałem poznać Jerzego, wyczułem, że jest to nie tylko Twórca wierszy, jest to krzew gorejący, w którym ogień nie gasnął, aż spłonął w nim człowiek, poddany całkowicie miłującej Mocy Boga – pisał kard. Stefan Wyszyński w liście do Stefana Frankiewicza, wydawcy pism poety, w 1977 roku.

Z okazji beatyfikacji kard. Stefana Wyszyńskiego i m. Elżbiety Czackiej publikujemy list prymasa do Stefana Frankiewicza dotyczący Jerzego Lieberta, poety związanego z Laskami (więcej o tych związkach tutaj).

Poprosiliśmy adresata o kilka akapitów wprowadzenia. Frankiewicz, historyk literatury, wydawca dzieł Jerzego Lieberta i były redaktor naczelny „Więzi”, napisał:

W niedzielę beatyfikacja kardynała Wyszyńskiego i matki Czackiej. Dwóch postaci, które poznały się i zbliżyły do siebie w latach dwudziestych ub. wieku na gruncie ubogiego zakładu dla niewidomych dzieci w podwarszawskich Laskach. A więc w miejscu niezwykłym, a według Herlinga-Grudzińskiego – jedynym na mapie polskiego katolicyzmu, także ze względu na toczący się tam wtedy autentyczny dialog pomiędzy religią i kulturą artystyczną. Działo się tak głównie za sprawą tzw. Kółka ks. Władysława Korniłowicza. W kręgu ludzi sympatyzujących z tym środowiskiem znaleźli się m.in. Zofia Nałkowska, Pola Gojawiczyńska, Wojciech Bąk, Karol Irzykowski, Jerzy Andrzejewski, Czesław Miłosz, Ludwik Fryde i Jan Kott.

Laskowe spotkanie przyszłego prymasa z Liebertem i innymi znanymi postaciami polskiej kultury, wśród których notabene nie brakowało ludzi dalekich od religii, często o poglądach lewicowych, przyniosło po latach owoc w otwartej postawie kardynała

Stefan Frankiewicz

Udostępnij tekst

Facebook

Twitter

Wśród uczestników poszukiwań Kółka był od początku Jerzy Liebert (1904-1931), zmarły w wieku 27 lat jeden z najwybitniejszych polskich poetów religijnych, porównywany czasem z Norwidem ze względu na rzadkie w naszej kulturze literackiej połączenie wielkiego artyzmu z religijną refleksją i głębią.

Nie ulega wątpliwości, że Laskowe spotkanie przyszłego prymasa z Liebertem i innymi znanymi postaciami polskiej kultury, wśród których notabene nie brakowało ludzi dalekich od religii, często o poglądach lewicowych, przyniosło po latach owoc w otwartej postawie kardynała. Choć sam był miłośnikiem twórczości Kornela Makuszyńskiego, powieściopisarza i poety o nie najwyższych lotach, rozumiał rolę wielkiej literatury, a nie kantyczek i grafomańskich pobożnych westchnień, w duchowym rozwoju społeczeństwa. Potrafił też okazywać publicznie wdzięczność wybitnym twórcom, czasem dalekim od katolicyzmu, za ich wkład do tego dzieła, czego świadectwem były jego wypowiedzi podczas warszawskich Tygodni Kultury Chrześcijańskiej w latach siedemdziesiątych.

Wyrazem takiej właśnie wdzięczności jest także zachowany przeze mnie, niepublikowany dotąd, list Księdza Prymasa po ukazaniu się „Pism zebranych” Lieberta w roku 1976.

List kard. Stefana Wyszyńskiego do Stefana Frankiewicza z 14 stycznia 1977 roku:

Szanowny Pan
Stefan Frankiewicz
Redakcja „Więź”
Warszawa

Jestem Panu wdzięczny za gorące słowo, napisane na marginesie wydania Pism zbiorowych Jerzego Lieberta. Z tą wybitną postacią zetknąłem się w środowisku Ks. Władysława Korniłowicza, który z wielkim zamiłowaniem odczytywał na głos poszczególne utwory Poety. Jak zdołałem poznać Jerzego, wyczułem, że jest to nie tylko Twórca wierszy, jest to krzew gorejący, w którym ogień nie gasnął, aż spłonął w nim człowiek, poddany całkowicie miłującej Mocy Boga. Dlatego kontakt z Jerzym był zawsze na gorąco. Ale to był żar oczyszczający kontaktujących z Nim ludzi. Raduję się, że Pan podjął się tego niemałego trudu, który Łaska Boża wynagrodziła Mu po swojemu.

Dalszym pracom Pana z serca błogosławię i Świętej Bożej Rodzicielce w opiekę oddaję.

+ Stefan Kardynał Wyszyński
Prymas Polski

Przeczytaj też: „Szacunku do człowieka nabywa się wtedy, gdy widzi się go w udręce”. Kalendarium życia kard. Stefana Wyszyńskiego