Wybitny krytyk literacki, felietonista, badacz i historyk literatury miał 90 lat.
Urodził się 13 września 1931 w Imielnie. W czasie II wojny światowej został wysiedlony wraz z rodziną do Generalnego Gubernatorstwa. Od 1945 uczył się w gimnazjum w Łowiczu, a od 1947 w III i I Liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu. Debiutował w 1949, ogłaszając teksty informacyjne w dziale miejskim „Słowa Polskiego”.
Po przeniesieniu się do Warszawy rozpoczął, w 1950, studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, jednak trzy lata później, z powodów politycznych, został relegowany z uczelni.
Od 1952 publikował recenzje i artykuły oraz pracował jako adiustator w tygodniku „Dziś i jutro”, skąd został usunięty w 1954.
Od 1955 do 1957 był lektorem w Teatrze Polskim w Warszawie. W 1958 rozpoczął wieloletnią współpracę z miesięcznikiem „Twórczość”, gdzie ukazywały się jego artykuły, recenzje literackie, przekłady literatury pięknej.
W 1959 przywrócono mu statut studenta i mógł złożyć pracę magisterską (u prof. Juliana Krzyżanowskiego). Od 1961 do 1966 publikował recenzje w dwutygodniku „Współczesność”. Współpracował też z periodykiem „Perspectives Polonaises” (w latach 1961-1979).
Był również redaktorem wydawnictwa „Blok Notes Muzeum im. Adama Mickiewicza”, poświęconego literaturze polskiej XIX i XX w. (w latach 1961-1964). Podjął pracę w Ośrodku Dokumentacji i Informacji Naukowej Polskiej Akademii Nauk (do 1966), a następnie w Instytucie Historii Nauki i Techniki PAN, gdzie był m.in. (od 1967) sekretarzem redakcji rocznika „Organon”, później jego redaktorem. W latach 60. i 70. publikował teksty poświęcone historii literatury XIX wieku i historii nauki w „Kwartalniku Historii Nauki i Techniki” (od 1967 do 1979), „Tygodniku Powszechnym”, „Pamiętniku Teatralnym” i „Dialogu”.
W styczniu 1976 roku podpisał list protestacyjny do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. W latach 80. ogłosił w „Roczniku Literackim” ponad sto biogramów pisarzy w dziale materiałów biobibliograficznych. W 1989 obronił pracę doktorską o Aleksandrze Przezdzieckim (pod kierunkiem prof. Tadeusza Ulewicza). W latach 90. publikował w paryskiej „Kulturze” i „Dekadzie Literackiej”. Habilitował się w Instytucie Historii Nauki PAN (1997).
Był profesorem i wykładowcą Wydziału Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Wyższej Szkoły Dziennikarskiej im. Melchiora Wańkowicza w Warszawie. Członkiem Polskiego PEN Clubu (od 1971), Związku Literatów Polskich (1977-1983), Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1990) i International Federation of Journalist.
Z redakcją „Więzi” współpracował od początku istnienia miesięcznika. Po latach, w 2007, w Wydawnictwie „Więź” ukazały się „Abeandry”, zbiór jego miniszkiców poświęconych ważnym postaciom polskiej humanistyki XX wieku, fascynująca kronika polskiej kultury ostatniego półwiecza, oglądana przez pryzmat życiorysów niejednokrotnie przemilczanych.
DJ
