Bóg w islamie jest Bogiem miłosiernym. Jedna z najczęściej używanych przez muzułmanów formuł – czyli basmala, z którą przystępują do różnych czynności i działań – brzmi: „W imię Boga miłosiernego i litościwego” (arab. Bi-smi [A]llahi [a]r-rahmani [a]r-rahimi). Skoro zatem miłosierdzie Boga jest przywoływane przez muzułmanów nawet kilka razy dziennie, musi być ważnym wymiarem tej religii. Jednak miłosierdzie to interpretowane jest na różne sposoby, gdyż brak jednego autorytetu religijnego sprawia, że istnieje możliwość różnorodnego, indywidualnego interpretowania tekstu Koranu i przekazów tradycji. Prowadzi to do sytuacji równoległego funkcjonowania wielu interpretacji, z których jedne akcentują pewne wybrane aspekty doktryny, inne – całkiem odmienne.
To, że dziś słyszymy w mediach przede wszystkim o tych muzułmanach, którzy zdają się nie dostrzegać wymiaru miłosierdzia w islamie albo ograniczać je tylko do współwyznawców, nie oznacza, że oni są jedyni ani że mają monopol na interpretację świętych tekstów. Jeśli spojrzeć szerzej na całą historię i doktrynę islamu, to widać wyraźnie, że nurt podkreślający uniwersalny wymiar miłosierdzia zawsze był i nadal jest obecny. Poza tym w islamie, jak w każdej innej religii, co pokazuje historia, nie zawsze ideał zawarty w nauczaniu znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości – ludzie są słabi i do tego ideału nie dorastają lub nie chcą dorosnąć. Warto więc – bez doraźnej publicystyki – uważniej przyjrzeć się znaczeniu i rozumieniu miłosierdzia w Koranie oraz w teologii muzułmańskiej, zarówno tradycyjnej, jak i współczesnej.
To jest fragment artykułu. Pełny tekst – w kwartalniku „Więź” jesień 2016 (dostępnym także jako e-book).
Przeczytaj także
