„Trzeba zawsze walczyć «o coś», a nigdy «z kimś»” – to słowa z listu Jana Pawła II do Stefana Frankiewicza, kiedy ten, w roku 1989, po dziesięciu latach pracy w „L’Osservatore Romano”, wrócił z Rzymu do Warszawy i został wybrany na redaktora naczelnego „Więzi”. Stefan Frankiewicz wielokrotnie będzie je potem przywoływał zarówno w artykułach i wywiadach, już po zakończeniu w roku 2001 swej misji ambasadora Rzeczypospolitej przy Stolicy Apostolskiej, jak i ostatnio, w książce Nie stracić wiary w Watykanie.
Od tych właśnie słów Jana Pawła II, wielkiego i świętego papieża, chciałbym rozpocząć swoją osobistą refleksję poświęconą Stefanowi Frankiewiczowi, memu „Więziowemu” koledze i przyjacielowi, z okazji jego siedemdziesiątych piątych urodzin. Myślę bowiem, że właśnie tą personalistyczną zasadą, lapidarnie ujętą przez papieża-filozofa, stara się on kierować przez całe swoje dotychczasowe życie.
To jest fragment artykułu. Pełny tekst – w kwartalniku „Więź” jesień 2015 (dostępnym także jako e-book).
