Mocno to zabrzmi, ale dla mnie propozycja kard. Kaspera to trochę jak duszpasterska eugenika. Pomijam nawet problemy doktrynalne z tym związane, zwłaszcza kwestię uznawania pozamałżeńskiego współżycia seksualnego za grzech ciężki. Patrząc od strony praktycznej, realizacja tej propozycji, obwarowanej kilkoma warunkami, rodziłaby podziały we wspólnocie. Dlaczego jedni tak, a inni nie? Taka selekcja tworzyłaby grupę „lepszych” i „gorszych” w duszpasterstwie, z czym wiązałby się jeszcze większy ból tych „gorszych”.
Jeśli coś miałoby się zmienić, to trzeba by znaleźć nową zasadę dla wszystkich, a nie wprowadzać wyjątki czy dyspensy dla niektórych. Za niewłaściwe uważam takie rozwiązania, w których duszpasterze mieliby decydować o tym, komu można pozwolić na przyjmowanie komunii, a komu nie można.
To jest fragment rozmowy. Pełny tekst – w kwartalniku „Więź” lato 2015 (dostępnym także jako e-book).
Przeczytaj także
