Pójść na drugi brzeg

145. Gdy wzrasta w nas świadomość przynależności do Chrystusa, w imię wdzięczności i radości, jaka wówczas się rodzi, wzrasta także zapał do mówienia wszystkim o darze tego spotkania. Misja nie ogranicza się do planu czy projektu, lecz jest dzieleniem się doświadczeniem momentu spotkania z Chrystusem, jest świadczeniem o nim i rozgłaszaniem go: od osoby do osoby, od wspólnoty do wspólnoty, wreszcie od Kościoła – aż po krańce świata (por. Dz 1, 8). […]
243. Wydarzenie zbawcze Chrystusa jest przeto początkiem owego nowego podmiotu zaistniałego w historii, który określamy mianem ucznia: „u początku bycia chrześcijaninem nie ma decyzji etycznej czy jakiejś wielkiej idei, jest natomiast spotkanie z wydarzeniem, z Osobą, która nadaje życiu nową perspektywę, a tym samym decydujące ukierunkowanie”. To właśnie, choć w różny sposób przedstawione, przekazały nam wszystkie ewangelie jako początek chrześcijaństwa: spotkanie w wierze z Osobą Chrystusa (por. J 1, 35-39).
244. Zatem właściwa natura chrześcijaństwa opiera się na rozpoznaniu obecności Jezusa Chrystusa i pójściu za Nim. Takie właśnie było owo cudowne doświadczenie pierwszych uczniów, którzy, spotykając Jezusa, stawali zafascynowani i pełni zdumienia wobec wyjątkowości Tego, który do nich mówił – wobec sposobu, w jaki ich traktował, odpowiadając na głód i pragnienie życia, które nosili w swoich sercach. Ewangelista Jan pozostawił nam obraz wrażenia, jakie osoba Jezusa wywarła na dwóch pierwszych uczniach, którzy Go spotkali, Janie i Andrzeju. Wszystko zaczęło się od jednego pytania: „Czego szukacie?” (J 1, 38). Po tym pytaniu nastąpiło zaproszenie do osobistego doświadczenia: „Chodźcie, a zobaczycie” (J 1, 39). Ta opowieść przejdzie do historii jako najtrafniejsza synteza chrześcijańskiej metody ewangelizacyjnej.
245. W obecnej rzeczywistości naszego kontynentu latynoamerykańskiego wybrzmiewa to samo pełne nadziei pytanie: „Nauczycielu, gdzie mieszkasz” (J 1, 38), gdzie spotkamy Cię w taki sposób, by wkroczyć „na rzeczywistą drogę nawrócenia, komunii i solidarności”? Jakie to miejsca, osoby, dary mówią nam o Tobie, wprowadzają nas w komunię z Tobą i pozwalają nam być Twoimi uczniami oraz misjonarzami?

To jest fragment artykułu. Pełny tekst – w kwartalniku WIĘŹ zima 2013 (dostępny także jako e-book).