Od początku stanu wojennego władze przygotowywały się do postawienia w stan oskarżenia grupy najważniejszych działaczy KSS-KOR oraz „Solidarności”. Planowano obarczyć ich winą za eskalację konfliktu politycznego i doprowadzenie do sytuacji, w której konieczne było wprowadzenie stanu wojennego. W skład tej grupy, tzw. „jedenastki” zaliczani byli: Jacek Kuroń, Jan Lityński, Adam Michnik, Henryk Wujec oraz Andrzej Gwiazda, Seweryn Jaworski, Marian Jurczyk, Karol Modzelewski, Grzegorz Palka, Andrzej Rozpłochowski i Jan Rulewski.
Sprawę od samego początku traktowano priorytetowo. Na początku stycznia 1982 r. odbyło się spotkanie z udziałem gen Józefa Baryły (szefa Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego), gen Józefa Szewczyka (naczelnego prokuratora wojskowego), gen. Kazimierza Lipińskiego (prezesa Izby Wojskowej Sądu Najwyższego) i płk. Henryka Walczyńskiego (dyrektora Departamentu III MSW). Jego uczestnicy krytycznie mówili o materiale dowodowym, jaki zebrano wobec osób działających w KOR. Tymi spostrzeżeniami dzielili się szef departamentu SB odpowiedzialnego za inwigilację i zwalczanie działalności opozycyjnej, zwierzchnik prokuratorów wojskowych oraz sędzia Sądu Najwyższego, czyli zwierzchnicy osób prowadzących śledztwo, szykujących akt oskarżenia oraz sędziów, którzy mieli wydać wyrok w tej sprawie.
Nacisk na szybkie rozwiązanie sprawy płynął z samej góry, czyli od Wojciecha Jaruzelskiego – pełniącego funkcje I sekretarza KC PZPR i premiera. Jego rozkazy przekazał kierownictwu organów ścigania Czesław Kiszczak: „zadanie zlecone przez Premiera to proces Kuronia i jego wspólników za działalność antypaństwową. Muszą się tym zająć wszystkie jednostki operacyjne SB, a głównie Biuro Śledcze”.
W przygotowaniu procesu od początku brało udział Biuro Śledcze MSW. Pospiesznie zebrane materiały przekazano do Naczelnej Prokuratury Wojskowej. 1 lutego 1982 r. wszczęto śledztwo.
To jest fragment artykułu. Pełny tekst – w miesięczniku WIĘŹ nr 11-12/2012 (dostępny także jako e-book).
